Ks. Kamil Kantak

Ks. Kamil Kantak był jedną z najwybitniejszych postaci związanych z Królewskim Gimnazjum w Ostrowie w pierwszym, przypadającym na lata zaborów, okresie jego istnienia. Urodził się 15 grudnia 1881 roku w Luboni koło Leszna. Był synem dzierżawcy majątku Jana i Felicji z domu Puffke. Uczęszczał do gimnazjum w Ostrowie i Bydgoszczy. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu i Gnieźnie, gdzie 17 grudnia 1904 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Posługę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz w Czempiniu i Jankowie Zaleśnym. W 1906 roku został wysłany na dalsze studia na Uniwersytet we Fryburgu, gdzie w 1909 roku uzyskał doktorat z teologii. Powróciwszy do Poznania w 1910 roku, mianowany został wikariuszem katedry poznańskiej i sekretarzem abpa Edwarda Likowskiego. Gdy wybuchła I wojna światowa, ks. Kantak szczęśliwie uniknął poboru, poświęcając się pracy bibliotecznej i publicystycznej.  Habilitację zdobył w 1919 roku na Uniwersytecie Karola w Pradze na podstawie rozprawy ,,Początki franciszkanów w Polsce’’. W latach 1919-1922 był wykładowcą historii Kościoła w seminarium poznańskim. Po krótkim okresie pobytu na Pomorzu, gdzie rozwinął ruchliwą działalność narodowo-społeczną, w 1924 roku osiadł w Warszawie, przejmując funkcję rektora kościoła podominikańskiego św. Jacka na Starym Mieście. W latach 1926-1939 pracował jako wykładowca historii Kościoła oraz języków łacińskiego i greckiego w Seminarium Duchownym w Pińsku. Tam zastała go II wojna światowa. Po zajęciu Pińska przez wojska sowieckie został aresztowany i trafił do obozu w Kozielsku. Był jednym z nielicznych więźniów tego obozu i jedynym przetrzymywanym tam księdzem, którego nie zamordowano wiosną 1940 roku w Katyniu. Uratował go fakt, że oprócz polskiego, posiadał także obywatelstwo Wolnego Miasta Gdańska. Przewieziono go do Ostaszkowa, a potem do więzienia NKWD na Łubiance. Ostatecznie trafił do obozu jenieckiego w Griazowcu.  Po porozumieniu Sikorski – Majski został w 1941 roku kapelanem Armii Polskiej w ZSRR i razem z nią przedostał się w 1943 roku na Bliski Wschód. Przez trzy lata kierował emigracyjnym seminarium duchownym w Bejrucie. Objął jednocześnie opiekę nad polską młodzieżą wojskową, studiującą w miejscowych uniwersytetach: francuskim i amerykańskim. W 1945 roku został mianowany dziekanem polskich skupisk katolickich na Liban i Syrię. Po zakończeniu wojny postanowił pozostać w gościnnym Bejrucie. Wykładał na tamtejszym Uniwersytecie Katolickim św. Józefa, będąc jednocześnie kapelanem w klasztorze szarytek jerozolimskich. Angażował się w życie duszpasterskie Polonii libańskiej. Organizował opiekę nad rodakami, jednocześnie prowadząc działalność publicystyczną. Zmarł 1 grudnia 1976 roku w Bejrucie i tam został pochowany, na polskim cmentarzu. Ks. Kamil Kantak jest autorem ponad 400 prac napisanych w różnych językach, z zakresu historii, polityki i literatury.