Wspomnienia

WŁADYSŁAW PRĘTKOWSKI

12.10.1967

Władysław Prętkowski był prezydentem Ostrowa Wielkopolskiego. Urodził się 3 marca 1910 roku we wsi Bereść, w powiecie hrubieszowskim jako syn Feliksa (maszynisty kolejowego) i Stanisławy z Białkowskich. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Teletechnicznej w Warszawie pracował w urzędach pocztowo-telekomunikacyjnych w Wolsztynie i Kościanie. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w stopniu podporucznika w szeregach 55 Pułku Piechoty Armii ,,Poznań’’. W końcowej fazie walk wziął udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli i przebywał w oficerskim obozie jenieckim II C w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew), gdzie uczestniczył w kursach dokształcających. W 1945 roku wrócił do dawnej pracy w Kościanie. W latach 1946-1949 pracował jako naczelnik Rejonowego Urzędu Telekomunikacyjnego w Ostrowie Wielkopolskim i równocześnie (1947-1949) pełnił funkcję prezydenta miasta. Od 1945 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a od grudnia 1948 roku – Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1947 roku uzyskał stopień magistra praw na Uniwersytecie Poznańskim. Po przeniesieniu do stolicy w roku 1949 był dyrektorem kolejno: Urzędu Telekomunikacyjnego Warszawa, Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji Warszawa, Biura Rozbudowy Warszawskiego Węzła Telekomunikacyjnego, Centralnego Zarządu Telefonów i Telegrafów, Centralnego Zarządu Telekomunikacji i wreszcie do końca życia dyrektorem Centralnego Zarządu Budownictwa Łączności, przekształconego w roku 1963 w Zjednoczenie Budownictwa Łączności. Jako orędownik postępu technicznego popierał wprowadzanie wszelkich innowacji. Działał w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich, w którym m. in. w kadencji 1959-1960 pełnił funkcję zastępcy członka Zarządu Głównego. Był współorganizatorem (1961) i redaktorem naczelnym ,,Wiadomości Telekomunikacyjnych’’. Władysław Prętkowski zmarł nagle na zawał serca 12 października 1967 roku w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu komunalnym na Powązkach w Alei Zasłużonych. Był odznaczony m. in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Honorową m. st. Warszawy, Srebrną i Złotą Odznaką Honorową SEP, Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju. Był żonaty dwukrotnie – od roku 1934 z Ireną z Kutznerów, a od roku 1956, po rozwodzie, z Anną ze Zgóreckich. Z pierwszego małżeństwa miał synów: Bohdana (inżyniera mechanizacji rolnictwa), Andrzeja (inżyniera mechanika) i Władysława (teletechnika).