DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Wawrzyniec Mazany urodził się 3 sierpnia 1891 roku w Krotoszynie w rodzinie chłopskiej Michała i Franciszki z domu Głowackiej. W latach 1898–1905 uczęszczał do szkoły powszechnej w Krotoszynie, a następnie był terminatorem kupieckim. W 1917 roku powołany został do armii niemieckiej, w szeregach której walczył na froncie zachodnim. Odznaczony został za to Krzyżem Żelaznym. Na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolskiego w stopniu kaprala wstąpił do oddziałów powstańczych. Walczył w składzie 4 Pułku Strzelców Wielkopolskich na froncie północnym i awansował do stopnia chorążego. Brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej. Za okazane męstwo odznaczono go Krzyżem Walecznych. W latach 1922–1924 kształcił się w szkole średniej, uzyskując eksternistycznie świadectwo maturalne. W okresie międzywojennym pracował w 58 pułku piechoty na stanowisku oficera kwatermistrzostwa. Żonaty był z Marią Wiśniewską, z którą miał troje dzieci: Stefana (ur. 1922), Halinę (ur. 1925) i Krystynę (ur. 1928). W sierpniu 1939 roku Wawrzyniec Mazany oddelegowany został w stopniu kapitana do Ośrodka Zapasowego 14 Dywizji Piechoty w Strzelcach koło Kutna. W kampanii wrześniowej nie brał bezpośredniego udziału, ale przeszedł szlak ewakuacyjny, docierając do Lublina. Uniknął niewoli i w październiku 1939 roku powrócił do Poznania, włączając się w działalność konspiracyjną. Posługiwał się pseudonimami „Wawrzyn”, „Krüger” i „Jankowski”. Tworzył oparte na żołnierzach 57 i 58 pułku piechoty struktury Związku Walki Zbrojnej. W kwietniu 1940 roku został oficerem sztabu komendy okręgowej ZWZ w Poznaniu. Po krótkotrwałej działalności w pionie wywiadowczym ZWZ, został inspektorem rejonowym w inspektoracie Poznań–teren, obejmującym pięć powiatów. Do jesieni 1940 roku tworzył sztaby komend obwodowych, wcielając różne miejscowe organizacje podziemne do ZWZ. Prowadził rozmowy scaleniowe z powiatowymi komendami Stronnictwa Narodowego– Armii Narodowej w Śremie i Środzie z ZWZ. Utrzymywał również łączność z przedstawicielami Stronnictwa Ludowego. W 1941 roku rozwijał inspektorat rejonowego ZWZ w Gnieźnie. W dniu 9 września 1941 roku został aresztowany przez gestapo w lokalu kontaktowym przy ulicy Rybaki w Poznaniu. Przeszedł długie i ciężkie śledztwo. W lipcu 1942 roku, wraz z grupą oficerów ZWZ i funkcjonariuszy Delegatury Rządu, wywieziono go z Fortu VII. Zginął 7 lipca w zbiorowej egzekucji w Lasach Palędzkich pod Poznaniem. (Fot. Instytut Zachodni w Poznaniu)
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz