STANISŁAW NAWROCKI

Stanisław Nawrocki urodził się 2 listopada 1925 roku w Parzynowie, w gminie Kobyla Góra. Był najstarszym z czterech synów rolnika i murarza Władysława Nawrockiego oraz Agnieszki z domu Noculak. Z domu, w którym panowała atmosfera religijna i patriotyczna wyniósł zasady związane z wielkopolską tradycją – pracowitość, rzetelność i uczciwość. Po ukończeniu szkoły podstawowej kształcił się w Kępnie. W latach 1947-1951 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego. Pracę zawodową rozpoczął jeszcze jako student w 1947 roku w Magistracie Miasta Poznania na
stanowisku referenta. W Archiwum Państwowym w Poznaniu rozpoczął swoją karierę zawodową jako stypendysta w roku 1949. Nakazem pracy z dnia 21 czerwca 1951 r. został skierowany do Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Poznaniu.  Przeszedł tam wszystkie szczeble kariery zawodowej. W 1958 roku został kierownikiem Oddziału Informacji i Udostępniania Materiałów Archiwalnych. W latach 1973-1974 był dyrektorem, a od roku 1974 do emerytury wicedyrektorem. Na emeryturę przeszedł w roku 1995, ale
dalej pracował jako konsultant naukowy. W latach 1974-2000 był docentem kontraktowym i profesorem kontraktowym na UAM w Poznaniu oraz od 1975 roku wykładowcą na UMK w Toruniu.  Specjalizował się w historii Wielkopolski XIX i XX wieku. Znał siedem języków obcych. W opinii pracowników perfekcyjnie łączył obowiązki służbowe z pracą naukową. Często przypominając historię z końca wojny, kiedy cudem uniknął śmierci chciał uświadomić wagę każdego darowanego dnia. Jako przedstawiciel strony polskiej brał udział w rewindykacji archiwaliów polskich zagrabionych przez Niemców i ZSRR. Zostawił po sobie spuściznę liczącą ponad 400 publikacji. Profesor dał się poznać jako wybitny regionalista. Spod jego pióra wyszło kilka monografii miast wielkopolskich: Kępna, Ostrowa Wlkp., Ostrzeszowa, Swarzędza, Środy Wlkp. Ważnym przyczynkiem dla historiografii rodzinnych stron była wydana w 1997 r. publikacja poświęcona Kobylej Górze. Brał aktywny udział w pracach Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Ostrzeszowskiej. Był również powszechnie znanym społecznikiem. Angażował się w prace wielu instytucji, organizacji i stowarzyszeń. Brał czynny udział w działalności Polskiej Akademii Nauk, Instytutu Zachodniego i Polskiego Towarzystwa Historycznego. Był wiceprezesem Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Poznaniu. W latach 1983-1999 sprawował prezesurę Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. W 1953 roku poślubił młodszą o 6 lat Czesławę Tyc, urodzoną i wychowaną także w Parzynowie. Małżeństwo miało dwie córki – Marię Jolantę (1954) i Ewę (1957). Za swoje zasługi profesor otrzymał m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej.  Jego imię nosi nagroda dla archiwistów województwa wielkopolskiego. Był honorowym obywatelem gminy Kobyla Góra. Profesor dr hab. Stanisław Nawrocki zmarł 21 listopada 2000 roku. Został pochowany z honorami akademickimi na cmentarzu na Naramowicach w Poznaniu.