DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Józef Pawlak był wybitnym organistą, profesorem Akademii Muzycznej w Poznaniu. Urodził się 26 grudnia 1894 roku w Gnieźnie, w rodzinie robotniczej. Jego rodzicami byli Stanisław i Barbara z domu Gron. Od najmłodszych lat wykazywał duże uzdolnienia muzyczne. W latach 1908 – 1910 odbywał edukację u ks. Wacława Gieburowskiego w Poznaniu, a następnie kształcił się dalej w tym kierunku w Berlinie m.in. u Józefa Kromolickiego. Pracę zawodową rozpoczął w 1913 roku w Grodzisku Wielkopolskim, jako organista i dyrygent chóru kościelnego. W 1920 roku przeniósł się do Ostrowa Wielkopolskiego. Objął batutę miejscowego chóru ,,Moniuszko''. Wraz z jego przyjściem datuje się najlepszy okres w całych dziejach tego zespołu. Chór w tym czasie był najliczniejszy w całym regionie i jednocześnie uchodził za najlepszy ze wszystkich towarzystw śpiewaczych. W 1923 roku został powołany do Poznania na stanowisko organisty katedralnego. Funkcję tę przejął z rąk swojego nauczyciela, ks. Wacława Gieburowskiego i pełnił przez 48 lat, z przerwą na okres okupacji. Równocześnie w latach 1924-1928 grał na altówce w orkiestrze Opery Poznańskiej. Od 1927 roku uczył gry na organach w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, a w latach 1933-1939 również w Konserwatorium Miejskim w Bydgoszczy. Był także prezesem Związku Organistów i działał w Związku Chórów Kościelnych. W czasie II wojny światowej przez pięć lat był więźniem w obozach koncentracyjnych w Dachau i Gusen. Po wyzwoleniu wrócił do Poznania i od września 1945 roku prowadził klasę organów w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (późniejszej Akademii Muzycznej). W latach 1961-1965 był dziekanem Wydziału Wokalnego tejże uczelni. Wykształcił wiele pokoleń znanych organistów – wirtuozów. Był rzeczoznawcą do spraw organowych przy Kurii Metropolitarnej, członkiem Komisji Muzyki Kościelnej Archidiecezji Poznańskiej. Występował z recitalami organowymi w różnych miastach Polski, m.in. w Oliwie, Wrocławiu, Kamieniu Pomorskim, Bydgoszczy, Szczecinie oraz w Polskim Radio. Był świetnym interpretatorem muzyki romantycznej i współczesnej. W 1965 roku przeszedł na emeryturę. Był dwukrotnie żonaty – od 1921 roku z Heleną z Michałowskich, a po jej śmierci, od 1965 roku z Marią Ireną z Michałowskich. Miał dwóch synów – Aleksandra (1925) – muzykologa oraz Andrzeja (1932). Wśród wielu odznaczeń, jakie posiadał szczególnym był Krzyż Papieski ,,Pro Ecclesia et Pontifice''. Zmarł 13 stycznia 1983 roku, w wieku 88 lat. Pochowany został 18 stycznia na cmentarzu górczyńskim w Poznaniu.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz