DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Ks. Józef Kurzawski urodził się 18 marca 1870 roku w Kotłowie koło Ostrzeszowa, w rodzinie nauczycielskiej. Jego rodzicami byli Maciej (miejscowy organista) i Michalina z domu Cichiewicz. Do gimnazjum uczęszczał w latach 1884–1891 w Rogoźnie i Ostrowie, gdzie pracował jego ojciec. Po maturze odbył studia filozoficzne i teologiczne w seminariach duchownych w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w Gnieźnie 23 czerwca 1895 roku. Był wikariuszem kolejno w Kościelcu (powiat Inowrocław), Sypniewie (powiat Wałcz) i w Inowrocławiu (prefekt), gdzie przez ponad sześć lat uczył religii w szkołach. Z dniem 22 maja 1902 roku został proboszczem i dziekanem w Pakości. Działał w licznych lokalnych stowarzyszeniach gospodarczych i społecznych, był prezesem rad nadzorczych dwóch spółek pożyczkowych i członkiem zarządu w dwóch innych. W latach 1904-1916 był dyrektorem Banku Ludowego w Pakości. Udzielał się w katolickich związkach robotniczych. Pisywał do polskich i niemieckich pism kościelnych. Występował odważnie przeciwko ustawie zabraniającej nauki religii w języku polskim. Wzywał do bojkotu sklepów niemieckich. Przeprowadził prace konserwatorskie XVII-wiecznej Kalwarii Pakoskiej, zwanej również Kujawską Jerozolimą, która po kasacie opiekującego się tym miejscem Zakonu Braci Mniejszych przez władze pruskie, zaczęła zamieniać się w ruinę. W 1911 roku, po śmierci posła Jażdżewskiego, objął na kilka miesięcy mandat sejmu pruskiego z okręgu Jarocin–Kościan–Krotoszyn–Pleszew. Rok później ponownie uzyskał mandat w wyborach, po ciężkiej walce z niemieckim kandydatem narodowo-liberalnym. Ostro występował przeciwko ustawie wywłaszczeniowej i w obronie praw polskich robotników zatrudnionych w przemyśle i kopalniach niemieckich. W parlamencie niemieckim zasiadał do roku 1918. Udzielał wsparcia uczestnikom Powstania Wielkopolskiego. W 1919 roku został wybrany do Sejmu Ustawodawczego z listy Zjednoczenia Stronnictw Narodowych. W parlamencie pracował przede wszystkim w komisji rolnej i komisji likwidacyjnej. Karierę parlamentarną zakończył w roku 1921, nie przyjąwszy, ze względu na stan zdrowia, propozycji kandydowania w nowych wyborach. W roku 1924 został skierowany do parafii w Śremie. Wkrótce jednak ciężka choroba serca uniemożliwiła mu dalszą działalność publiczną. Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta. Zmarł 7 lutego 1925 roku w Zakładzie Sióstr Elżbietanek w Poznaniu.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz