DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Konstanty Skąpski urodził się 21 stycznia 1894 roku w Kaliszu w rodzinie ziemiańskiej. Do 1905 roku uczył się w kaliskim gimnazjum, skąd został wydalony za udział w strajku szkolnym. Naukę kontynuował w Szkole Handlowej w Kaliszu, a później w Kiszyniowie. W 1910 roku uzyskał maturę polską, a w 1913 – rosyjską. W tym samym roku wstąpił do Instytutu Technologicznego w Petersburgu, gdzie brał czynny udział w polskim ruchu niepodległościowym. 1 lutego 1915 został powołany do armii rosyjskiej i przydzielony do Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu jako szeregowiec. Po kilku miesiącach został zaliczony do korpusu oficerów wojsk inżynieryjnych. Na froncie przebywał do 13 listopada 1917. Potem na własną prośbę został przeniesiony do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora Muśnickiego w Rosji na stanowisko młodszego oficera 2 kompanii saperów. 10 listopada 1918 roku wziął udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Następnego dnia został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana. W czasie Powstania Wielkopolskiego walczył na froncie południowym i północnym. 28 maja 1919 roku został przeniesiony do XVII Batalionu Saperów Wielkopolskich na stanowisko dowódcy kompanii. Wziął udział w wojnie polsko – bolszewickiej, w czasie której czasowo pełnił obowiązki dowódcy batalionu. Za ocalenie sztabu 17 Dywizji Piechoty przed atakiem rosyjskiej kawalerii pod wsią Kowale otrzymał order Virtuti Militari. Studiował we francuskiej Wojskowej Szkole Inżynierii. Po powrocie był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Inżynierii w Warszawie. 15 sierpnia 1928 roku zawarł związek małżeński z Marią Murzynowską, z którą miał dwoje dzieci: Krystynę i Henryka. Służył m.in. w 7 Batalionie Saperów Wielkopolskich w Poznaniu jako dowódca batalionu. Na rok przed wojną awansował na pułkownika. 6 września 1939 roku został ewakuowany z personelem Ministerstwa Spraw Wojskowych, a 18 września przekroczył granicę z Rumunią i przez Francję przedostał się w do Wielkiej Brytanii, gdzie organizował i szkolił polskie jednostki saperskie. W sierpniu 1942 roku został przeniesiony na Bliski Wschód. Wziął udział w kampanii włoskiej. Dowodził saperami w bitwie o Monte Cassino, gdzie m.in. przelatywał nad umocnieniami niemieckimi niewielkim samolotem by rozpoznać lepiej punkty oporu. W grudniu 1946 roku, po powrocie do Wielkiej Brytanii, został dowódcą saperów Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po demobilizacji w 1949 roku zatrudnił się w polskiej firmie wysyłkowej w Londynie, w której pracował do przejścia na emeryturę w 1964 roku. W tym samym roku został awansowany przez Naczelnego Wodza na generała brygady. Do Polski wrócił 12 maja 1970 roku. Zmarł 6 września 1971 roku. Został pochowany w Warszawie.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz