DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Jerzy Pasternak był długoletnim pracownikiem ostrowskich przedsiębiorstw budowlanych. Przyszedł na świat 25 kwietnia 1931 roku w podkaliskim Szczypiornie. Jego ojciec Stanisław był zawodowym chorążym Wojska Polskiego. Jako więzień polityczny w czasie okupacji hitlerowskiej został aresztowany przez gestapo i trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie został zamordowany w lipcu 1942 roku. Matką była Pelagia z domu Szymańska. W czasie okupacji rodzina Pasternaków została przez władze niemieckie wysiedlona ze swojego mieszkania. Przebywała wówczas w Ostrowie Wielkopolskim. W latach 1943-1945 Jerzy skierowany był do robót przymusowych w jednym z niemieckich gospodarstw rolnym. Po zakończeniu wojny uczęszczał do Szkoły Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki w Ostrowie. Następnie, w latach 1947-1951, uczęszczał do miejscowego Gimnazjum Męskiego. Egzaminów maturalnych jednak nie zdawał. W okresie gimnazjalnym aktywnie udzielał się w szeregach Związku Harcerstwa Polskiego. Swoją pierwszą pracę zawodową Jerzy Pasternak podjął w Zarządzie Budowlanym nr 9 w Ostrowie. Jednocześnie zaocznie kontynuował edukację, kształcąc się w Technikum Budowlanym we Wrocławiu. W latach 1952-1954 odbył zasadniczą służbę wojskową. Po wyjściu do cywila znalazł zatrudnienie w Kaliskim Przedsiębiorstwie Budowlanym – Oddział w Ostrowie, z którego wyodrębniło się następnie Ostrowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego. W tym zakładzie pracował przez ćwierć wieku, aż do roku 1979, kiedy to ze względu na stan zdrowia przeszedł na rentę inwalidzką. Zajmował tam wiele różnych stanowisk, od mistrza do kierownika grupy robót. W 1996 roku uzyskał uprawnienia emerytalne. Rodzinę założył z Jadwigą z domu Napierała. Małżeństwo to wychowało wspólnie dwóch synów – Marka i Jacka. Za swoją działalność zawodową Jerzy Pasternak był odznaczony wieloma wyróżnieniami, między innymi medalem ,,Zasłużony dla budownictwa’’. Był członkiem Stowarzyszenia Osób Poszkodowanych przez Trzecią Rzeszę. Interesował się historią, zwłaszcza okresu drugiej wojny światowej. Po przejściu na emeryturę nadal zamieszkiwał w Ostrowie, gdzie zmarł w dniu 19 grudnia 2007 roku, w wieku 76 lat. Spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym przy ulicy Limanowskiego. Jego młodszy o cztery lata brat Ewaryst był wykładowcą akademickim w stopniu doktora, kierownikiem Zakładu
Chemii w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu (późniejszej Politechnice Opolskiej).
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz