DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst
DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst

Wspomnienia

Henryk Muszczyński

Henryk Muszczyński był jednym z najlepszych pilotów w historii polskiego szybownictwa. Urodził się 14 stycznia 1935 roku w Ostrowie. Był synem Antoniego (krawca) i Elżbiety Nowackiej. W czasie okupacji niemieckiej uczęszczał na tajne komplety, a po wyzwoleniu kontynuował edukację w Szkole Podstawowej im. Tadeusza Kościuszki. W latach 1948-1954 był uczniem Gimnazjum i Liceum Męskiego. Potem, w latach 1954-1959, kształcił się na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej. Pracę zawodową
rozpoczął w marcu 1960 roku w Kaliskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego na stanowisku inżyniera stażysty. Po pół roku pracował już w Ostrowskich Zakładach Betoniarskich jako zastępca kierownika produkcji. Następnie kolejno pracował w Wydziale Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego w Ostrowie (inspektor nadzoru), Dyrekcji Inwestycji Miejskich w Ostrowie (inspektor nadzoru), Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego w Ostrowie (zastępca dyrektora) i Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego w Szczypiornie (zastępca dyrektora). W 1976 roku przeniósł się do Leszna i ożenił się po raz drugi (z pierwszego małżeństwa miał syna Marka, który zmarł w roku 2006). Pracował w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji Rolniczych w Lesznie (zastępca dyrektora) i w Wojewódzkiej Spółdzielni Budownictwa Wiejskiego w Lipnie  (dyrektor). Posiadał wiele uprawnień budowlanych. W 1985 roku, po przepracowaniu 25 lat w branży budowlanej, przeszedł do  pracy w sporcie szybowcowym, który uprawiał równolegle do pracy inżynierskiej. Sportem interesował się od dzieciństwa. Już w okresie licealnym uprawiał koszykówkę, trenując i grając w KKS Ostrovia i GKS Venetia. W latach 1952-1953 był prezesem Venetii. Z chwilą rozpoczęcia studiów zakończył wyczynowe  uprawianie koszykówki, ale kontynuował drugą swoją ulubioną dyscyplinę, jaką było szybownictwo. Już w 1952 roku, po ukończeniu szybowcowego szkolenia podstawowego w Aeroklubie Ostrowskim uzyskał odznakę Złotą z dwoma diamentami. W 1961 roku zdobył tytuł wicemistrza Polski, a rok później mistrza. W sumie na podium mistrzostw Polski stawał ponad 20 razy. Sześciokrotnie startował w mistrzostwach świata zdobywając dwa medale. Jako pierwszy Polak pokonał barierę 1000 km, przelatując 14 maja 1980 roku dystans 1050 km. Za ten wyczyn wyróżniony został Złotą Odznaką Szybowcową. Ustanowił 4 szybowcowe rekordy kraju. Od 1961 roku był członkiem narodowej kadry szybowcowej, z przerwą na lata 1983-1992, kiedy sam sprawował funkcję trenera kadry. W latach 1990-1992 był  dyrektorem Centrum Szkolenia Szybowcowego Aeroklubu Polskiego w Lesznie. Z obu stanowisk odszedł z własnej woli, pragnąc dalej uprawiać wyczynowo  latanie. Posiadał liczne odznaczenia sportowe (m.in. najwyższe polskie odznaczenie szybowcowe Medal Tańskiego, Zasłużony Sportowiec Polski) i  państwowe (Brązowy Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski), a także medal Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego. Będąc na emeryturze nadal latał, a w zimie rekreacyjnie uprawiał narciarstwo. W 2008 roku wygrał w wieku 73 lat Krajowe Zawody Szybowcowe w Ostrowie Wielkopolskim. Były to jego ostatnie zawody. Zmarł 19 maja 2009 roku.

Skomentuj ten wpis jako pierwszy!

Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz

Nekrologi