WOJCIECH LIPSKI

Wojciech Lipski był powstańcem listopadowym, ziemianinem i zasłużonym działaczem społeczno – gospodarczym. Urodził się 20 lutego 1805 r. w Lewkowie. Uczył się najpierw w korpusie kadetów w Kaliszu, a następnie w gimnazjum im. św. Macieja we Wrocławiu. Potem studiował prawo na uniwersytetach we Wrocławiu i Lipsku, po czym  objął majątki  rodzinne w Majkowie i Kwiatkowie. Ożenił się ze Stanisławą Grodzicką, z którą miał syna Józefa. W czasie Powstania Listopadowego służył w kawalerii. Brał udział w kilku potyczkach. Za okazane męstwo otrzymał krzyż Virtuti Militari i stopień majora. Odbył karę rocznego więzienia w twierdzy głogowskiej. Po powrocie zabrał się z zapałem do unowocześniania własnych majątków. Pełnił też obowiązki radcy Ziemstwa Kredytowego, zasiadał w sejmiku powiatowym i różnych komisjach gospodarczych. Znalazł się w pierwszym zarządzie  Towarzystwa Naukowej Pomocy. Po zbudowaniu Bazaru i założeniu w nim Kasyna Poznańskiego, był jego członkiem. W sejmie prowincjonalnym został posłem z powiatu odolanowskiego, pełniąc te obowiązki przez trzy kadencje. Dzięki jego staraniom otwarto Seminarium Nauczycielskie w Krotoszynie. Jako deputowany składał i uzasadniał na sejmie wniosek o założenie męskiego gimnazjum katolickiego w Ostrowie dla młodzieży z południowych powiatów. Zbiorowym wysiłkiem i ofiarnością mieszkańców regionu południowego doprowadzono do otwarcia gimnazjum w Ostrowie w 1845 roku. Lipski przemawiał na tej uroczystości do grona nauczycielskiego, apelując o pie1ęgnowanie polskiego języka. Włączył się w pomoc dla emigracji, często ukrywał u siebie emisariuszy Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Przystąpił do wielkopolskiej konspiracji demokratyczno – insurekcyjnej, za co został aresztowany wiosną 1846 roku. Podczas Wiosny Ludów w 1848 roku zorganizował ochotnicze oddziały. Sam uczestniczył w potyczkach pod Miłosławiem i Wrześnią. W maju 1848 roku został wybrany do pruskiego zgromadzenia narodowego, gdzie związał się z grupą polskich posłów lewicowych. Prowadził rozległą korespondencję w różnych sprawach politycznych i społeczno organizacyjnych, zwłaszcza gdy znalazł się we władzach kierowniczych Ligi Polskiej. Od lutego 1849 roku należał do składu poselskiego drugiego z rzędu sejmu pruskiego. W tej kadencji posłowie polscy założyli stałą, sformalizowaną statutowo organizację zwaną Koło Polskie. Lipski należał do komitetu redakcyjnego regulaminu Koła. Po rozwiązaniu sejmu nie został wybrany po raz trzeci. Wrócił do Lewkowa  i zajął się wydawaniem prasy i propagowaniem postępu w rolnictwie. Ponownie ukrywał przebywających w Poznańskiem emisariuszy emigracyjnych, którym władze pruskie zakazały pobytu. Jako przewodniczący powiatowego towarzystwa rolniczego wiele czasu i wysiłku włożył w szerzenie racjonalnej gospodarki rolniczej. Od 1850 roku podjął wydawanie, wraz z Włodzimierzem Wolniewiczem, miesięcznika rolniczego ,,Ziemianin’’. Ponosił nie tylko koszty, ale też główny ciężar autorski i redakcyjny. Choroba serca zmusiła go do kuracji w Kissingen, gdzie zmarł przedwcześnie 22 sierpnia 1855 roku, w wieku 50 lat.