DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Władysław Wawrzyniak był majorem piechoty Wojska Polskiego, ofiarą zbrodni katyńskiej. Urodził się 15 maja 1890 roku w Antoninie w rodzinie dyrektora tartaku Ludwika Wawrzyniaka i Józefy z Rosińskich. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Antoninie. W latach 1900-1911 uczęszczał do Gimnazjum Męskiego w Ostrowie. Był tam prezesem tajnego Towarzystwa Tomasza Zana. Po uzyskaniu w roku 1911 świadectwa dojrzałości studiował prawo na uniwersytetach w Monachium i Wrocławiu. W czasie studiów należał do tajnego Związku Młodzieży Polskiej działającego w skupiskach akademickich trzech zaborów. Pierwszą pracę zawodową podjął w ostrowskim sądzie jako referent. Po wybuchu I wojny światowej powołany został do armii pruskiej i walczył na obu frontach, zachodnim i wschodnim. Był dowódcą kompanii w stopniu podporucznika. Został dwukrotnie ranny. Zdemobilizowany powrócił w listopadzie 1918 roku do Ostrowa i natychmiast zgłosił się do Powiatowej Rady Ludowej. Był aktywnym uczestnikiem wydarzeń Republiki Ostrowskiej. Po jej proklamowaniu powierzono mu dowództwo nad utworzonym wówczas 1 Pułkiem Piechoty Polskiej. Po przeniesieniu pułku do znajdującego się po stronie polskiej Szczypiorna i przekształceniu go w I Batalion Pograniczny Poznański Władysław Wawrzyniak został powołany na jego dowódcę. Pod koniec grudnia na jego czele ponownie zajął Ostrów, a wcześniej Skalmierzyce. W Powstaniu Wielkopolskim od połowy stycznia 1919 roku był dowódcą Okręgu Wojsk VII Frontu Południowego. Współdowodził także 12 Pułkiem Strzelców Wielkopolskich, który został przemianowany w 1920 roku na 70 Pułk Piechoty. Razem z nim brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej, podczas której awansowano go na majora. Do 1925 roku był komendantem wojskowym w Grudziądzu, następnie służył w Dowództwie Okręgu Korpusu VII, w 58, 57 i 35 pułku piechoty. W 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Osiadł wtedy w Buku koło Poznania i podjął pracę w handlu. Był odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości, Orderem Odrodzenia Polski IV klasy. 8 stycznia 1925 roku ożenił się z Martą z domu Matuszewską. Mimo że znajdował się w stanie spoczynku, w 1939 roku ochotniczo zgłosił się do wojska. Wziął udział w wojnie obronnej i w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Trafił do obozu w Kozielsku. 16 kwietnia 1940 roku został zamordowany w Katyniu. Jego nazwisko figuruje na liście wywozowej do Katynia nr 036/4 oraz na liście z ekshumacji przeprowadzonej przy udziale PCK w 1943 roku. Przy zwłokach znaleziono wtedy legitymację i wizytówkę, co umożliwiło identyfikację majora Władysława Wawrzyniaka. W roku 2000 w kościele Matki Boskiej Ostrobramskiej w Antoninie, dawnej kaplicy grobowej książąt Radziwiłłów, została odsłonięta tablica pamiątkowa poświęcona majorowi Władysławowi Wawrzyniakowi. W Ostrowie Wielkopolskim jego imię nosi jedna z ulic.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz