DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Władysław Pułkownik urodził się 25 maja 1923 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Jego ojciec Szczepan, funkcjonariusz policji śledczej, zaginął bez wieści w 1939 roku. W wieku dwunastu lat Władysław rozpoczął naukę w Gimnazjum Męskim. Tuż przed wybuchem II wojny światowej uzyskał promocję do pierwszej klasy licealnej. Był członkiem Sodalicji Mariańskiej i jako ministrant służył do szkolnych nabożeństw , które odbywały się w auli gimnazjalnej. Należał do drużyny harcerskiej im. Tomasza Zana. Na początku wojny, po wyrzuceniu rodziny z mieszkania, schronił się na krótko u krewnych w Poznaniu. Z początkiem 1940 roku przedostał się do Generalnej Guberni. Zamieszkał w Gnaszynie kolo Częstochowy, gdzie do końca wojny pracował w zakładach dziewiarskich, utrzymując kontakt z ruchem oporu. Od 20 stycznia 1945 roku Władysław Pułkownik służył ochotniczo w samodzielnej grupie wojskowej podległej Komitetowi Obywatelskiemu dla Miasta i Powiatu Lubliniec. Zadaniem tej grupy było pełnienie służby wartowniczej i patrolowej dla ochrony zakładów przemysłowych przed prawdopodobną dywersją ze strony cofających się oddziałów niemieckich. Po rozwiązaniu Komitetu powrócił do Ostrowa by kontynuować edukację w gimnazjum. Podczas nauki, zmuszony do opieki nad schorowaną matką, podjął pracę jako inkasent czynszów. Po uzyskaniu 10 lipca 1945 roku świadectwa dojrzałości rozpoczął pracę w Banku Gospodarstwa Spółdzielczego. W bankowości pracował do 31 października 1951 roku, ostatnio w Banku Rolnym w Ostrowie. Następnie był księgowym w Rejonie Przemysłu Leśnego, a 16 listopada 1953 roku zatrudnił się w Ostrowskich Zakładach Betoniarskich i Żelbetowych jako kierownik działu finansowego. Ciężko poszkodowany w wypadku autobusowym, po długim leczeniu, z dniem 1 grudnia 1967 roku przeszedł na rentę inwalidzką. W następnym roku, gdy stan jego zdrowia się polepszył, powrócił do pracy w OZBiŻ. Dwa lata później został wybrany etatowym pracownikiem związku zawodowego w swoim zakładzie. Cieszył się wśród załogi powszechnym szacunkiem i uznaniem za obronę interesów pracowniczych. W maju 1980 roku ponownie przeszedł na rentę inwalidzką. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia uczestniczył w pracach samorządu osiedlowego. Nie stronił od aktywności społecznej. Już wcześniej, w latach 1967-70 był członkiem Komitetu Organizacyjnego Jubileuszu 125-lecia Gimnazjum Ostrowskiego. Zmarł 15 sierpnia 1981 roku. Spoczywa na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego w Ostrowie we wspólnej mogile z bratem bliźniakiem Feliksem, który zmarł w roku 1942 r.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz