DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Stanisław Wojciechowski urodził się 15 marca 1869 roku w Kaliszu. Jego ojciec Feliks był dozorcą miejscowego więzienia. Po ukończeniu w 1888 roku kaliskiego gimnazjum (obecnie Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka) Stanisław opuścił swoje rodzinne miasto i rozpoczął studia na wydziale fizyko-matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od początku związał się z tajnymi organizacjami. Z tych powodów musiał w 1892 roku opuścić Warszawę. Mieszkał w Szwajcarii, Francji i Anglii. Uczestniczył w zjeździe założycielskim Polskiej Partii Socjalistycznej i zaangażował się w jej działalność. W 1899 roku ożenił się z Marią Kiersnowską, córką szlachcica spod Giedrojć. Od 1905 roku przebywał w Królestwie Polskim. Udzielał się w Towarzystwie Kooperatystów, redagował czasopismo ,,Społem", wchodził w skład Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w pracę Centralnego Komitetu Obywatelskiego, a w 1917 roku został prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości związał się z Polskim Stronnictwem Ludowym ,,Piast''. Pracował wtedy jako wykładowca spółdzielczości w Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. W latach 1919 – 1920 był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Ignacego Jana Paderewskiego i Leopolda Skulskiego. Był gorącym orędownikiem poczynań reformatorskich Władysława Grabskiego. Po tragicznej śmierci Gabriela Narutowicza, 20 grudnia 1922 roku został wybrany prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Jako głowa państwa nie angażował się w konflikty polityczne i parlamentarne. Dał się poznać jako osoba bardzo religijna. W dniu 2 czerwca 1923 roku odebrał tytuł Honorowego Obywatela Kalisza. Podczas przewrotu majowego 1926 roku początkowo próbował przeciwstawić się działaniom Józefa Piłsudskiego, jednak ostatecznie, aby powstrzymać przelew krwi, 14 maja zrzekł się swojego urzędu. Odtąd postanowił nie angażować się już w wielką politykę. Prowadził wykłady w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego i Wyższej Szkole Handlowej, a w 1927 roku został dyrektorem Instytutu Spółdzielczego. Był też jednym z założycieli Banku Gospodarstwa Krajowego. Kontynuował działalność w ,,Społem", pisał wiele artykułów i prac przede wszystkim na tematy spółdzielczości. W 1938 roku spisał swoje wspomnienia. Mieszkał w Warszawie, ale często przyjeżdżał do rodzinnego Kalisza. Pod koniec lat trzydziestych sympatyzował z antysanacyjnym Frontem Morges, lecz działalności czynnej w opozycji nie podejmował. Okupację przeżył w małym domku na warszawskiej Ochocie. Szczególnie trudnym doświadczeniem był dla niego czas powstania warszawskiego. Zapomniany, zmarł 9 kwietnia 1953 roku w Gołąbkach koło Warszawy, w wieku 84 lat. Spoczywa na Powązkach. Od 2005 roku jego imię nosi Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz