Wspomnienia
Stanisław Lipski urodził się 7 czerwca 1912 roku w Górznie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Pochodził z zasłużonego ziemiańskiego rodu Lipskich herbu Grabie. Był prawnukiem Wojciecha Lipskiego z Lewkowa – współzałożyciela Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Ostrowie, synem Kazimierza Lipskiego – właściciela Górzna oraz Marii z domu Komar. Był siódmym z ośmiorga ich potomstwa. Do dwunastego roku życia pobierał nauki w domu rodzinnym. Potem kształcił się w Gimnazjum Męskim w Ostrowie. Po egzaminach maturalnych w 1930 roku podjął najpierw studia politechniczne w Zurychu, potem uzyskał dyplom na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po odbyciu praktyk rolniczych pomagał ojcu i braciom w zarządzaniu majątkami rodzinnymi. Na początku okupacji hitlerowskiej Stanisław Lipski przebywał w areszcie domowym. Po kilku tygodniach został przesiedlony do Generalnej Guberni, do Tomaszowa Mazowieckiego. Znalazł tam zatrudnienie w gospodarstwach rybnych. Aresztowany przez gestapo trafił najpierw do więzienia w Radomiu, a stamtąd do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Spędził tam dziewięć miesięcy. W tym czasie został przez nazistów poddany eksperymentom medycznym. Po wyzwoleniu obozu przez aliantów zdecydował się na powrót do kraju. Ponieważ władze komunistyczne odebrały rodzinie Lipskich majątek, przeniósł się do powiatu milickiego i zajął się odbudową gospodarstw rybackich w okolicach Wrocławia. Potem, ukrywając swoje ziemiańskie pochodzenie, znalazł zatrudnienie w Wydziale Prawnym Okręgowego Urzędu Likwidacyjnego w Olsztynie. W późniejszym okresie został radcą w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego w Warszawie, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę. Zajmował się organizacją rolniczych zakładów doświadczalnych, przyczyniając się do rozwoju wyższego szkolnictwa rolniczego w Polsce. Nawet po zmianach ustrojowych 1989 roku nie zdecydował się na przyjazd do rodzinnego Górzna. Przez wiele lat był najstarszym absolwentem Gimnazjum Męskiego w Ostrowie. Pod koniec życia mieszkał w Szczecinie, u swojego syna Stanisława (miał jeszcze drugiego syna Andrzeja). Tam zmarł 21 lutego 2016 roku, w wieku prawie 104 lat. Pochowany został pięć dni później na cmentarzu na Wólce Węglowej w Warszawie, obok swojej żony Eleonory z domu Zanieckiej (1920-1976). Obecna na uroczystościach pogrzebowych oficjalna delegacja z powiatu ostrowskiego wrzuciła do mogiły grudkę ziemi przywiezioną spod pałacu w Górznie.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz