Stanisław Czernik

Stanisław Czernik był znanym powieściopisarzem, poetą, pedagogiem i badaczem folkloru. Urodził się 16 stycznia 1899 roku w Zochcinie koła Opatowa, na Kielecczyźnie. Pochodził z rodziny chłopskiej. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Opatowie, którą ukończył w roku 1912. Następnie kształcił się w gimnazjum w Olkuszu oraz w seminarium nauczycielskim w Jędrzejowie. Przez całą młodość borykał się z trudnościami finansowymi. Rodzina nie była zamożna, toteż sam musiał zarobić na swe utrzymanie, by móc kontynuować naukę. W latach 1920-1923 studiował na Wydziale Prawno – Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego.  Musiał jednak zrezygnować ze studiów dziennych i przeniósł się na studia zaoczne. Było to podyktowane koniecznością podjęcia pracy. Nauczał w szkołach powszechnych w Przedczu i w Bodzanowie,  a w 1923 roku stał się nauczycielem Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego i Państwowego Seminarium Ewangelickiego w Ostrzeszowie. Po otrzymaniu dyplomu i uzyskaniu tytułu magistra nauk ekonomiczno – politycznych pracował kolejno w Gostyniu, Koźminie i Grójcu. We wrześniu 1929 roku wrócił do Ostrzeszowa i ponownie objął stanowisko nauczyciela w gimnazjum. W latach 1931-1932 był tam dyrektorem. W Ostrzeszowie poznał swą przyszłą żonę Bronisławę Sulikowską. Pobrali się w 1930 roku i mieli dwójkę dzieci: syna Mieczysława i córkę Marię. Osiadł tu na dłużej. W 1931 roku wysunął projekt utworzenia Muzeum Powiatu Ostrzeszowskiego, który jednak doczekał się realizacji dopiero po kilku latach. Od 1935 do 1939 roku wydawał w Ostrzeszowie miesięcznik „Okolica Poetów”. Promował w nim swój program tzw. poezji autentycznej. Zalecał odcięcie się od zagranicznych kierunków poetyckich, a wyniesienie tego, co rodzime. Wydano łącznie 42 numery tego czasopisma. Stanisław Czernik brał udział w kampanii wrześniowej, jako rezerwista 4 Pułku Saperów w Przemyślu. Przedostał się do Rumunii, gdzie trafił do obozu dla internowanych. Następnie wyjechał do Algierii.  W latach 1940-1945 był dyrektorem  szkoły dla polskich uchodźców w El-Biar. Bezpośrednio po wojnie nadal działał w polskim szkolnictwie we Włoszech i Anglii. W roku szkolnym 1945/46 byl  dyrektorem szkoły w Trani, a następnie objął stanowisko dyrektora Gimnazjum i Liceum Polskiego w Petworth. W marcu 1947 roku wrócił do kraju i dołączył  do rodziny, która okres okupacji spędziła w Ostrzeszowie. Do roku 1951 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Potem przeniósł się z rodziną do Łodzi, gdzie prowadził ożywioną działalność literacką. Był prezesem oddziału łódzkiego Związku Literatów Polskich, współzałożycielem i redaktorem naczelnym nowo powstałego Wydawnictwa Łódzkiego. Wyróżniono go m.in.   Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Nagrodę Literacką Miasta Łodzi im. Juliana Tuwima za całokształt twórczości. Zmarł 3 grudnia 1969 roku w Łodzi i tam został pochowany. W trzecią rocznicę jego śmierci nadano imię Stanisława Czernika Bibliotece Miejsko – Gminnej w Ostrzeszowie. W mieście tym odbywa się co roku konkurs poetycki im. Stanisława Czernika.