LEON SOKOŁOWSKI

Leon Sokołowski urodził się 22 marca 1888 roku w Ostrowie. Jego rodzicami byli Karol
(z zawodu krawiec) i Agnieszka z domu Fikus. W domu było czworo dzieci. Oprócz
Leona rodzeństwo tworzyli Anna, Władysław i Franciszka. Naukę na poziomie
podstawowym rozpoczął w roku 1894 w gmachu szkoły przy ulicy Gimnazjalnej, a
zakończył w roku 1902 w nowej szkole przy ulicy Kościuszki. Nauka odbywała się w
języku niemieckim za wyjątkiem lekcji religii w pierwszych klasach. Czasy były ciężkie i
dzieci wcześnie musiały podjąć pracę. Leon już w ostatnim roku nauki pracował w biurze
adwokata Martina Goldschmidta. Zajmował się tym nadal do roku 1908. Po opuszczeniu
szkoły wstąpił do Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej, a po ukończeniu 18 lat został
członkiem Sokoła i Towarzystwa Śpiewu. Dzięki kontaktom ze Stefanem Rowińskim
został bibliotekarzem Towarzystwa Czytelni Ludowych i codziennie wieczorem po pracy
zawodowej wypożyczał książki w górnej salce Domu Katolickiego. Towarzyszył
Rowińskiemu w niedzielnych wyprawach z książkami do okolicznych wiosek. Jesienią
1908 roku powołano go do dwuletniej służby wojskowej, którą odbył w 37 pułku w
Krotoszynie. Leon Sokołowski działał również w organizacji abstynenckiej
,,Wyzwolenie’’ (przekształconej później w Katolickie Koło Abstynentów), której został
prezesem w Ostrowie i członkiem zarządu głównego. Przyczynił się w dużej mierze do
powstania w 1912 roku w Ostrowie pierwszej drużyny harcerskiej. Po wybuchu I wojny
światowej został zmobilizowany i ze 155 pułkiem piechoty skierowany na front zachodni.
16 września 1914 roku w potyczce pod Romagne został ciężko ranny. Trafił do szpitala
Czerwonego Krzyża w Kaiserslautern. Wiosną 1915 roku uzyskał zgodę na przeniesienie
do szpitala wojskowego w rodzinnym Ostrowie. Tam jednak po kilku dniach nastąpiło
pogorszenie stanu i musiał zostać przewieziony do Poznania, gdzie przeszedł kilka
operacji. Dopiero wiosną 1916 roku mógł opuścić szpital i powrócić do
Ostrowa. Prowadził kasę kościelną i pomagał Stefanowi Rowińskiemu w redagowaniu
Gazety Ostrowskiej. Po wojnie był stałym korespondentem Kuriera Poznańskiego. Do
1932 roku pracował jako członek zarządu w spółdzielni rolniczo – produkcyjnej ,,Rolnik’’.
Musiał stamtąd odejść ze względu na kłopoty zdrowotne. W latach 30. ograniczał się do
współpracy z Kurierem Poznańskim i Orędownikiem Ostrowskim. W 1922 roku został
członkiem Rady Parafialnej i piastował ten urząd do 1958 roku. W czasie okupacji aż do
zamknięcia kościoła w 1941 roku pełnił obowiązki opiekuna kasy kościelnej. Został przez
władze okupacyjne wysiedlony z zajmowanego mieszkania. Znalazł zatrudnienie w
charakterze pracownika umysłowego. 14 marca 1940 poślubił Eleonorę Sorbakowską. W
styczniu 1945 roku na nowo objął sekretariat kościelny, który prowadził do 1957 roku,
kiedy to znowu pogorszył się jego stan zdrowia. Pod koniec życia, w czerwcu 1961 roku
spisał swoje wspomnienia. Zmarł w Ostrowie 23 sierpnia 1966 roku, w wieku 78 lat.