DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Kajetan Pakowski był długoletnim dyrektorem szpitala w Kępnie. Urodził się 3 stycznia 1937 roku w Gnieźnie w rodzinie lekarskiej. Zawód ten wykonywali jego dziadek i rodzice. W czasie II wojny światowej przebywał u rodziny w majątku Teofilów koło Spały. W 1945 roku rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Łodzi. Maturę zdał w 1953 roku w Gimnazjum i Liceum im. Gabriela Narutowicza w Łodzi. Studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi ukończył w 1959 roku. Pracę zawodową rozpoczął jako
laryngolog w Klinice Otolaryngologicznej Akademii Medycznej oraz w Przychodni Sportowo-Lekarskiej w Łodzi. W 1963 roku uzyskał pierwszy, a w 1966 roku – drugi stopień specjalizacji z otolaryngologii. W 1964 roku obronił rozprawę doktorską pt. ,,Stan narządu słuchu i równowagi u okserów’’ i decyzją Rady Wydziału Lekarskiego AM w Łodzi nadano mu stopień naukowy doktora medycyny. Był prekursorem wprowadzenia kasków ochronnych dla bokserów. Ogłosił drukiem 24 prace naukowe, był współautorem wydanego w 1970 roku Poradnika Operacyjnego Laryngologii. Od 1 października 1968 roku Kajetan Pakowski rozpoczął pracę w Poradni Obwodowej w Kępnie. Już po półtora roku zorganizował w tamtejszym szpitalu oddział laryngologiczny i jako ordynator kierował nim nieprzerwanie przez trzydzieści lat. Od 1 grudnia 1974 roku objął obowiązki zastępcy dyrektora szpitala ds. lecznictwa, a w latach 1985-1990 był dyrektorem placówki. Mimo poważnej choroby serca z wielkim oddaniem pracował jako ordynator, naczelny lekarz szpitala i Rzecznik Praw Pacjenta. Wykształcił siedmioro lekarzy specjalistów. Za swoją pracę zawodową uhonorowano go Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką ,,Za wzorową pracę w służbie zdrowia’’ i medalem ,,Za zasługi dla województwa kaliskiego’’. Był przewodniczącym delegatury Wielkopolskiej Izby Lekarskiej w Kępnie oraz członkiem Sądu Lekarskiego w Poznaniu. Udzielał się społecznie na wielu polach. Był przewodniczącym Kępińskiej Inicjatywy Samorządowej oraz prezesem delegatury Automobilklubu Kaliskiego w Kępnie. Był też myśliwym, ale największym jego pozazawodowym hobby były literatura i pisarstwo. Wydał drukiem dziesięć powieści, w których poruszał głównie aktualne tematy związane najczęściej ze środowiskiem medycznym oraz jego problemami zawodowymi i osobistymi, sukcesami i porażkami. Lubował się w krótkich, trafnych myślach i aforyzmach, którymi opatrywał swoje powieści. Spod jego pióra wyszła m.in. pierwsza polska powieść o problemie AIDS ,,Umieranie nadziei’’. Za całokształt swojej twórczości literackiej otrzymał nagrodę Kaliskiego Towarzystwa Lekarskiego. Kajetan Pakowski zmarł 11 października 2006 roku w Kępnie i został pochowany na miejscowym cmentarzu. Miał 69 lat.
poniedziałek, 10 sierpnia, 2020
Myśle ze do tej pory nieodkryty przez środowisko lekarskie olbrzymi talent pisarski,wspaniałe z wielkim znawstwem napisane książki o lekarzach. Lekarz anestezjolog
poniedziałek, 31 stycznia, 2022
Znalem go dobrze ze szpitala w Kepnie i z „podwórka” bo mieszkal blisko nas. Prawie codziennie widywalem go na spacerze z psem. Ksiazek nie czytalem ale pewnie warto.