Wspomnienia
Juliusz Ulrych urodził się 9 kwietnia 1888 roku w Kaliszu. Pochodził z zamożnej luterańskiej rodziny kupieckiej o korzeniach niemieckich, osiadłej od paru pokoleń w Kaliszu i okolicach. Uczęszczał do Miejskiego Gimnazjum Klasycznego w Kaliszu, a po strajku szkolnym w roku 1905 do tamtejszej Szkoły Handlowej. Po egzaminie maturalnym, złożonym w Gimnazjum św. Anny w Krakowie studiował inżynierię komunikacji na Politechnice Lwowskiej. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Był oficerem 1 pułku piechoty. W listopadzie 1918 roku kierował z ramienia Polskiej Organizacji Wojskowej akcją rozbrajania oddziałów niemieckich w Kaliszu. W czasie wojny polsko – bolszewickiej zorganizował w Szczypiornie pod Kaliszem 29 pułk strzelców kaniowskich. Za zasługi w tej wojnie otrzymał Order Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyż Walecznych. W latach 20. był m.in. szefem sztabu Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie, dyrektorem Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, dowódcą 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. W styczniu 1931 roku wyznaczony został na stanowisko szefa Oddziału IV Sztabu Głównego Wojska Polskiego. W latach 1935 – 1939 był ministrem komunikacji, a od 1938 roku – posłem na Sejm V kadencji. W 1939 roku objął funkcję Szefa Komunikacji w Sztabie Naczelnego Wodza marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza. 17 września 1939 roku pułkownik Juliusz Ulrych udał się wraz z rodziną i całym rządem RP do Rumunii. Tam został internowany. Dopiero w 1944 roku uzyskał zezwolenie na wyjazd i razem z rodziną przedostał się przez Turcję, Cypr i Francję do Anglii. Po wojnie pozostał na emigracji. Pozbawiony polskiej emerytury i oszczędności bankowych musiał się początkowo utrzymywać z pracy własnych rąk. Był m.in. windziarzem w domu towarowym Harrods. Potem otrzymał stanowisko konsultanta w brytyjskim War Office. Na emigracji pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Naczelnej Ligi Niepodległości Polski, politycznego skupienia piłsudczyków. Od 1920 roku Ulrych był żonaty ze swą kuzynką Eugenią ze Sztarków. Dwoje potomstwa z tego związku zmarło w dzieciństwie. Drugą jego żoną była Zofia Krystyna z domu Wilke. Dwaj synowie z tego związku osiedlili się w Kanadzie. Jeden z nich jest światowej sławy geofizykiem, drugi właścicielem sieci restauracji w USA. Juliusz Ulrych zmarł 31 października 1959 roku w Londynie. W 1989 roku jego prochy przeniesiono do Warszawy i pochowano w kwaterze legionistów na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz