DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Franciszek Zieliński był długoletnim adwokatem. Urodził się 26 listopada 1913 roku w Ostrowie. Jego ojciec Wawrzyniec zginął w czasie I wojny światowej we Francji, służąc w szeregach wojska niemieckiego. W 1918 roku Franciszek ukończył szkołę powszechną i podjął naukę w Gimnazjum Męskim w Ostrowie. W tym okresie bardzo aktywnie udzielał się w życiu harcerskim. Brał udział w obozach na Wileńszczyźnie, a w roku 1931 został mianowany drużynowym V Drużyny Harcerskiej im. Tomasza Zana. Trzy lata później zdał egzaminy dojrzałości, a następnie ukończył dywizyjny kurs podchorążych rezerwy. W roku 1935 rozpoczął studia na Wydziale Prawno – Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Trudna sytuacja finansowa zmusiła go do podjęcia równocześnie ze studiami pracy w Sądzie Grodzkim w Kaliszu jako praktykant II kategorii. W 1937 roku otrzymał patent podporucznika rezerwy. Liczne obowiązki nie stanowiły dla niego przeszkody w czynnej działalności harcerskiej. W wieku 24 lat został wybrany drużynowym I Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki. Tuż przed wybuchem II wojny światowej zdążył ukończyć studia, ale końcowych egzaminów już nie mógł zdawać, ponieważ ich termin miał wyznaczony na wrzesień 1939 roku. Miesiąc wcześniej został zmobilizowany i wraz z ostrowskim 60 Pułkiem Piechoty przeszedł szlak bojowy do Warszawy, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony został najpierw w oflagu w Neubrandenburgu, a następnie w Gross Born. Podczas pobytu w obu obozach brał udział w dokształcaniu organizowanym przez więzionych tam wybitnych specjalistów. Zdał wówczas brakujące egzaminy prawnicze. W ostatnich miesiącach wojny wraz z całym oflagiem uczestniczył w ewakuacji aż pod Lubekę. Tam został wyzwolony przez armię amerykańską. W czerwcu 1945 roku wrócił do Ostrowa i na podstawie dokumentów wystawionych w oflagu uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim dyplom ukończenia studiów wyższych oraz tytuł magistra prawa. Rozpoczął pracę w sądzie w Ostrowie, a w 1946 roku podjął aplikację adwokacką w kancelarii mecenasa Wosia. Rok później zdał egzamin adwokacki i został wpisany na listę adwokatów. W lutym 1948 roku otworzył własną kancelarię adwokacką, która mieściła się przy ulicy Sądowej 8 w Ostrowie. Po zmianie organizacji adwokatury został członkiem, a później kierownikiem Zespołu Adwokackiego nr 2. Prowadził zarówno sprawy karne, jak i cywilne. Był członkiem Rady Adwokackiej w Poznaniu. Zmarł 11 września 1969 roku. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego w Ostrowie. Był dwukrotnie żonaty. W 1939 roku poślubił Stefanię Zawadę, która dwa lata później zmarła. Drugie małżeństwo zawarł z jej siostrą Anną w roku 1945. Z obu związków miał czworo dzieci.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz