DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Aleksander Szembek urodził się w Siemianicach koło Kępna 12 stycznia 1886 roku, jako syn powstańca styczniowego Piotra Szembeka i Marii z Fredrów – wnuczki Aleksandra Fredry. Miał dwie starsze siostry: Zofię i Jadwigę. W dzieciństwie otrzymał wykształcenie z zakresu historii, literatury, przyrody, języków obcych i rysunku. W latach 1901-1905 uczęszczał do gimnazjum w Ostrowie. Należał w tym czasie do tajnego Towarzystwa Tomasza Zana. Wiosną 1905 roku miał zdawać maturę, ale została ona dla niego odroczona. Powodem była działalność patriotyczna podjęta z siostrami na pobliskim Śląsku Opolskim, polegająca na rozprowadzaniu polskich książek wśród dzieci chłopskich. Zainteresowała się tym niemiecka policja, ale śledztwo w tej sprawie umorzono. Zdał ją z wynikiem celującym, jednak w świadectwie maturalnym umieszczono naganę za „niedojrzałość polityczną”. Studia rozpoczął we Wrocławiu, by następnie przenieść się do Lipska i dalej na uniwersytety w Belgii i Francji, gdzie wspomagał materialnie uboższych studentów z Polski. Doktoryzował się na Uniwersytecie w Louxain. W dniach 3-5 grudnia 1918 roku jako jedyny ziemianin z powiatu kępińskiego uczestniczył w obradach Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wyjechał do Poznania z zamiarem wstąpienia do polskiej armii. Okazało się jednak, że ma zbyt słabe zdrowie. Z uwagi na jego wykształcenie powierzono mu kierownictwo resortu rolnictwa w Komisariacie Naczelnej Rady Ludowej. Po zakończeniu walk Aleksander Szembek z ramienia Rzeczypospolitej został wyznaczony na polskiego komisarza granicznego do ustalenia powojennej granicy z Niemcami. Ocenia się, że dzięki jego zabiegom w rękach polskich znalazło się ponad 80 miejscowości na pograniczu Wielkopolski i Śląska. Zachęcony rezultatami swoich zabiegów postanowił poświęcić się dyplomacji. Najpierw pełnił funkcję naczelnika Wydziału Północnego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a w 1923 roku został radcą ambasady polskiej w Paryżu. Trzy lata później został stamtąd odwołany. Osiadł w Siemianicach i rozpoczął przebudowę „szpitalika” dla swoich pracowników. Wraz ze swoimi siostrami uczestniczył w odkryciach archeologicznych w Siemianicach. Zmarł nagle 2 lutego 1928 roku w Paryżu, dokąd pojechał na wykład dotyczący jego nowej książki z zakresu ekonomii. Miał go wygłosić w klubie Association France-Pologne. Jego ciało zostało przewiezione z Paryża do Siemianic i spoczęło w rodzinnej krypcie siemianickiego kościoła. W 2009 roku Walne Zgromadzenie Wielkopolskiej Izby Rolniczej przyjęło uchwałę w sprawie ustanowienia wyróżnienia pod nazwą „Medalion im dr. Aleksandra hr. Szembeka za działalność na rzecz rolnictwa i rozwoju wsi wielkopolskiej”.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz