Aleksander Frydrychowicz

Aleksander Frydrychowicz urodził się 23 lipca 1928 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Był synem Tadeusza – lekarza, pułkownika Wojska Polskiego i powstańca wielkopolskiego oraz Antoniny z domu Korytowskiej – do 1939 roku przewodniczącej Rodziny Wojskowych. Miał brata Konstantego oraz siostry Antoninę i Annę. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył cztery klasy w Szkole Podstawowej im. Ewarysta Estkowskiego w Ostrowie. Należał do drużyny zuchów. W czasie okupacji niemieckiej rodzina została wysiedlona do Legionowa, gdzie uczestniczył w kompletach tajnego nauczania. W czerwcu 1943 roku wstąpił do Tajnego Harcerstwa (pseudonim ,,Hałek''), a miesiąc później został zaprzysiężony do Armii Krajowej (pseudonim ,,Walich''). Brał udział w Powstaniu Warszawskim w stopniu kaprala. Pełnił funkcję łącznika. Po zakończeniu wojny wrócił do Ostrowa. 28 czerwca 1946 roku uzyskał świadectwo ukończenia gimnazjum i podjął naukę w Liceum Mechanicznym przy Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości nie został przyjęty „z braku miejsc” do Politechniki Śląskiej w Gliwicach, ale podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. W 1953 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanika w specjalności budowy samochodów. Nakazem pracy został zatrudniony

na stanowisku starszego inżyniera konstruktora w Gliwickich Zakładach Remontu Samochodów. W 1956 roku został przeniesiony służbowo do Biura Konstrukcyjno – Technologicznego Remontu Maszyn Budowlanych na stanowisko kierownika Zespołu Terenowego w Gliwicach. W tym czasie odbył studia wieczorowe na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i w 1965 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera.

W 1967 roku został głównym technologiem w Zakładach Remontowych Maszyn Budowlanych w Gliwicach, a od 1972 roku był tam głównym specjalistą ds. napraw. Piastował różne stanowiska w Zrzeszeniu ZREMB. Na emeryturę przeszedł jako kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Naukowo Technicznej. W czasie pracy zawodowej był również nauczycielem. W latach 1953-1959 prowadził zajęcia z rysunku technicznego w Technikum Samochodowym w Gliwicach. Podczas pracy w ZREMB przez wiele lat uczył technologii i technologii montażu w Zakładowej Szkole Zawodowej. Ukończył w tym czasie dwuletni kurs pedagogiczny. Po

przejściu na emeryturę, po 40 latach pracy, wrócił do domu rodzinnego do Ostrowa. Działał w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, w organizacjach kombatanckich i w związku oficerów rezerwy. Legitymował się stopniem porucznika rezerwy Wojska Polskiego. Był odznaczony Odznaką Grunwaldzką (1958), Medalem za Warszawę 1939–1945 (1959), Krzyżem Armii Krajowej (1971), Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1982), Złotą Odznaką „Zasłużony dla Województwa Katowickiego” (1974), Złotą Odznaką Pracowników

Kombinatu Maszyn Budowlanych (1979), Złotą Odznaką „Zasłużony

dla Zrzeszenia Przedsiębiorstw Budowy Maszyn i Urządzeń Budowlanych” (1986). Zmarł w wieku 66 lat, 18 lutego 1995 roku w Ostrowie. Pochowany został w grobowcu rodzinnym.