DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Adolf Leja urodził się 29 marca 1914 roku w Wielowsi, w powiecie ostrowskim. Był synem Franciszka – kierownika miejscowej szkoły, a w późniejszym okresie nauczyciela języka francuskiego w ostrowskim Gimnazjum Męskim. Adolf był uczniem tegoż gimnazjum. Należał do Szkolnego Klubu Sportowego ,,Venetia’’. Jego ulubioną dyscypliną był tenis. Odnosił wiele znaczących sukcesów, m.in. zdobył mistrzostwo Ostrowa. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1933 roku rozpoczął studia prawniczo – ekonomiczne na Uniwersytecie Poznańskim. Uzyskawszy dyplom podjął pracę w bankowości w Gnieźnie. Z początkiem wojny zamieszkał w Krzepicach pod Częstochową. Postanowił nie podejmować żadnej pracy, aby nie działać na korzyść gospodarki wojennej Rzeszy Niemieckiej. W 1941 roku Adolf Leja został aresztowany. Przebywał aż w czterech obozach koncentracyjnych. Najdłuższy okres, od 9 kwietnia 1941 roku do 15 października 1944 roku spędził w Oświęcimiu. Był tam numerem więziennym 14986. Następnie został przeniesiony do obozu Gross-Rosen, gdzie nadano mu numer 74899. W dniu 10 lutego 1945 roku trafił do obozu Flossenburg (numer 85157), gdzie przebywał do 21 kwietnia. Potem został jeszcze skierowany do w obozu w Dachau (numer 160856), gdzie wreszcie doczekał chwili wyzwolenia. Szczególnie trudnym okresem był pobyt w Oświęcimiu, gdzie poddawany był eksperymentom medycznym. W ich wyniku zapadł na poważną chorobę płuc. Po zakończeniu wojny i powrocie do Polski poddał się w Zakopanem amputacji płuca. Była to jedna z pierwszych tego typu operacji w Polsce. Gdy zakończył rekonwalescencję, podjął pracę w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. W roku 1958 Adolf Leja skierowany został na placówkę dyplomatyczną do Szwajcarii. Pięć lat później powrócił do kraju i objął stanowisko starszego radcy w Departamencie Maszyn i Urządzeń Przemysłowych Ministerstwa Handlu Zagranicznego. W listopadzie 1971 roku wyjechał do Wiednia, gdzie objął stanowisko attache handlowego. Funkcję tę pełnił do chwili przejścia na emeryturę. Jego żoną była Eugenia Olszewska, żołnierz Armii Krajowej, pseudonim ,,Grażyna’’. Mieli syna Piotra – absolwenta Wyższej Szkoły Handlu Światowego w Wiedniu. Adolf Leja był odznaczony m.in. Krzyżem Oświęcimskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pd koniec życia, mimo poważnej choroby, odmawiał poddania się jakimkolwiek zabiegom medycznym. Cicho i cierpliwie znosił swój los. Zmarł 2 marca 1986 roku, w wieku 72 lat. Pochowany został na Komunalnym Cmentarzu Północnym przy ulicy Wóycickiego w Warszawie.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz