DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Wojciech Sosiński urodził się 3 kwietnia 1872 roku w Lubomierzu koło Pleszewa (parafia Sowina). Wywodził się z rodziny chłopskiej. Był synem Walentego i Marianny z domu Jebas. W latach 1877 – 1885 uczęszczał do ośmioklasowej szkoły powszechnej w pobliskiej Sowinie. Następnie w latach 1885–1889 uczył się ogrodnictwa w tej miejscowości. W połowie 1889 roku wyjechał z rodzinnych stron do Berlina w poszukiwaniu pracy. W latach 1889-1893 pracował w Berlinie oraz w miejscowości Velten pod Berlinem, gdzie czynnie uczestniczył w działalności polskich organizacji robotniczych. Związał się z katolickim ruchem społecznym i przez rok uczęszczał na wykłady z tego zakresu. W latach 1893-1895 odbył służbę wojskową. Potem podjął pracę kolejno w Oberhausen, Duisburgu i Dortmundzie. Wykonywał zawód hutnika, ślusarza i robotnika w walcowni. Był współzałożycielem lokalnego Towarzystwa Gimnastycznego Sokół, chórów i organizacji robotniczych. W latach 1899-1903 pełnił funkcję prezesa polskiego Towarzystwa św. Antoniego w miejscowości Ruhrort-Laar. W 1902 roku uczestniczył w założeniu Zjednoczenia Zawodowego Polskiego w Bochum. W styczniu 1912 roku uzyskał mandat posła z okręgu wyborczego Zabrze-Katowice do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego. Piastował go do roku 1918. Zasiadał w komisjach ds. petycji, ubezpieczenia emerytalno-rentowego, ordynacji przemysłowej, kodeksu karnego wojskowego oraz niedzielnego odpoczynku od pracy. W latach 1905–1913 był prezesem Zarządu Głównego Zjednoczenia Zawodowego Polskiego. W roku 1916 osiadł w Siemianowicach Śląskich. W latach 1918-1921 był przedstawicielem Górnego Śląska w Naczelnej Radzie Ludowej w Poznaniu. Ponadto w latach 1919-1922 oraz 1925-1930 był posłem do Sejmu. W 1930 roku został posłem Sejmu Śląskiego III kadencji. Wystąpił z inicjatywą budowy Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Posiadał następujące odznaczenia: Krzyż Niepodległości, Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy oraz Złoty Medal Pamiątkowy Sejmu Ustawodawczego z 1921 roku, Gwiazdę Górnośląską. Pomimo posiadania zaledwie elementarnego wykształcenia kierował wieloma organizacjami, a także zasiadał w parlamentach pruskim, polskim i śląskim. Zmarł 27 września 1934 roku w Siemianowicach Śląskich. Pochowany został z honorami na miejscowym cmentarzu. W 1902 roku ożenił się z Pelagią Taczkowską. Miał ośmioro dzieci: Józefata, Cecylię, Mieczysława, Helenę, Władysława, Witosławę, Zdzisława oraz Stanisławę. Władysław i Zdzisław zginęli w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu w 1942 roku, dokąd trafili po wykryciu ich działalności w ruchu oporu na Górnym Śląsku. (Fot. szukajwarchiwach.pl)
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz