DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst
DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst

Wspomnienia

LEON LEŚNIEWSKI

Leon Leśniewski był długoletnim działaczem związkowym i narodowościowym, posłen na Sejm. Urodził się 29 marca 1883 roku w Rębiechowie, w powiecie krotoszyńskim. Jego rodzicami byli Stanisław (z zawodu owczarz) i Franciszka z domu Mikołajczak. Ukończył czteroklasową szkołę powszechną w Konarach koło Rawicza. Od roku 1900 przebywał na emigracji zarobkowej w Westfalii, gdzie pracował jako górnik. Prowadził tam bardzo aktywną działalność społeczną i kulturalną. Był założycielem wielu organizacji wśród wychodźstwa polskiego w Westfalii, Nadrenii i Łużycach, między innymi Towarzystwa Św. Franciszka (1905) i kół śpiewaczych ,,Biała Róża’’, ,,Wanda’’ i ,,Skarga’’. Od 1909 roku pełnił funkcję ławnika Rady Nadzorczej Zjednoczenia Zawodowego Polskiego, a w latach 1913-1919 był prezesem jego Wydziału w Berlinie. W 1917 roku organizował Narodowe Stronnictwo Robotników. Przez dwa lata (1916-1918) służył w armii niemieckiej na froncie wschodnim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości prowadził działalność patriotyczną na Górnym Śląsku i Pomorzu. Został za to aresztowany w Kępnie (które wówczas znajdowało się jeszcze poza granicami Polski) i zagrożony karą śmierci, zbiegł do Polski, po przekupieniu wart Grenzschutzu. Od września 1919 roku był prezesem Oddziału Związku Robotników Rolnych i Leśnych ZZP w Poznaniu, a w latach 1920-1939 prezesem organizacji krajowej tego związku. Niemal przez cały okres międzywojenny zasiadał w Radzie Naczelnej Zjednoczenia Zawodowego Polskiego (w latach 1926-1930 był prezesem, a w latach 1930-1936 wiceprezesem Wydziału Wykonawczego ZZP). Trzykrotnie był wybierany na posła. W kadencjach 1922-1927 i 1928-1930 uzyskał mandat z listy Narodowej Partii Robotniczej, a kadencji 1930-1935 z listy państwowej nr 7 (Centrolew). W pierwszej kadencji początkowo był zastępcą posła, a ślubowanie złożył 20 czerwca 1924 roku po złożeniu mandatu przez swojego poprzednika Stanisława Wachowiaka. W drugiej kadencji pracował w komisji reform rolnych. Od 1920 roku był członkiem NPR. Po rozłamie w tej partii w 1926 roku związał się z chadecką NPR i zwalczał frakcję prosanacyjną. W latach 30-tych podjął jednak współpracę z obozem sanacyjnym. Był reprezentantem Polski w Międzynarodowym Biurze Pracy w Genewie i na kongresach w Londynie (1920), Rzymie (1927) i Wiedniu (1928). Publikował artykuły w ,,Głosie Robotnika’’, ,,Obronie Ludu’’, ,,Prawdzie’’, ,,Przebudzeniu’’, ,,Śląskim Kurierze Porannym’’ i ,,Wiarusie Polskim’’. Za swoją działalność odznaczony był Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Po wybuchu II wojny światowej został wysiedlony przez Niemców z Poznania mieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim. Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej wrócił do Poznania, ale nie podjął już, mimo namów, działalności publicznej. Zmarł 21 lipca 1947 roku w Poznaniu. Od 1907 roku był żonaty z Anną Zalewską. Miał z nią troje dzieci – syna Leona oraz córki Helenę i Annę. (Fot. sejm.gov.pl)

Skomentuj ten wpis jako pierwszy!

Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz

Nekrologi