HENRYK GIEŁDZIK

Henryk Giełdzik urodził się 12 kwietnia 1906 roku w Duisburgu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jego rodzina powróciła do kraju i osiedliła się w Ostrowie. Tu uczęszczał do Gimnazjum Męskiego, gdzie w 1927 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. W Ostrowie poznał swoją przyszłą żonę, Pelagię z Banachów, z którą pobrał się w roku 1935. Po maturze przeniósł się do Wolnego Miasta Gdańska by rozpocząć naukę na nowo powstałym Wydziale Okrętowym tutejszej Politechniki. Podczas studiów działał w polskim środowisku studenckim. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej „Rosevia’’ przy Politechnice Gdańskiej. Po uzyskaniu w 1934 roku dyplomu inżynierskiego początkowo pracował w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej, następnie w Urzędzie Morskim i w Stoczni Gdyńskiej. Później rozpoczął pracę jako starszy konstruktor w Stoczni Gdańskiej by w końcu zostać dyrektorem ds. technicznych. W roku 1937 był współorganizatorem, a następnie członkiem zarządu Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Budowy Okrętów. Pod jego kierownictwem powstały projekty pierwszych polskich konstrukcji okrętowych. W okresie międzywojennym należał do bliskich współpracowników twórcy Gdyni Eugeniusza Kwiatkowskiego. Kilkanaście miesięcy przed wybuchem wojny rozpoczął pracę nad najważniejszym dziełem przedwojennego polskiego przemysłu stoczniowego. Miał to być pierwszy statek pełnomorski SS Olza. Pierwotny projekt dostarczyli Anglicy, a Henryk Giełdzik dokonał w porozumieniu z armatorem znacznych zmian w projekcie. Statek został zbudowany na pochylni, ale wojna uniemożliwiła jego zwodowanie. Okres okupacji spędził z rodziną w Toruniu, gdzie pracował w warsztatach mechanicznych jako księgowy. Był w tym czasie członkiem tajnej organizacji AK „Alfa”, której celem było przygotowanie do budowy podstaw marynarki w kraju po zakończeniu wojny. W kwietniu 1945 roku wrócił na Wybrzeże i został członkiem Morskiej Grupy Operacyjnej mającej za zadanie uruchomienie przemysłu okrętowego. Otrzymał nominację na dyrektora stoczni nr 3 (późniejszej Stoczni Północnej). Już na przełomie lat 1945/1946 zespół konstruktorów pod jego kierownictwem pracował nad projektami statków. Był głównym projektantem „Sołdka”. Szykanowany przez komunistyczne władze za niezależność poglądów i nieskłonność do kompromisów, był zmuszony wielokrotnie zmieniać pracę. Od początku lat 50. pracował m.in. na stanowiskach kierowniczych w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych w Gdańsku, w Biurze Projektów Budownictwa Morskiego. Był konsultantem Polskiego Rejestru Statków, pływał na promie kolejowym ,,Kopernik’’, a później na statkach Polskiej Marynarki Handlowej. W końcu, w roku 1959 otrzymał prestiżową pracę polskiego przedstawiciela i inspektora francuskiego towarzystwa klasyfikacyjnego „Bureau Veritas”, którego biuro prowadził w Gdyni aż do przejścia na emeryturę w roku 1975. Przez władze PRL uhonorowany Złotą Odznaką ,,Zasłużony Pracownik Morza’’. Pasjonowały go starożytna Grecja i Rzym. Znał biegle grekę, łacinę, angielski, francuski i niemiecki. Miał syna i cztery córki. Zmarł po krótkiej, ciężkiej chorobie 11 października 1981 roku w Gdyni.