DODAJ MATERIAŁ
dodaj wideo, zdjęcie, tekst
Wspomnienia
Zdzisław Nowosad był Sybirakiem, żołnierzem II wojny światowej i długoletnim nauczycielem. Urodził się 11 kwietnia 1911 roku w miejscowości Kamionka Strumiłowa, w województwie tarnopolskim, na Kresach Wschodnich. Jego rodzicami byli Eustachy i Cecylia. Ojciec był dyrektorem szkoły drzewnej w Kamionce. Zdzisław miał siostrę Danutę, która jednak zmarła w młodości na gruźlicę. Po egzaminach dojrzałości podjął studia na kierunku prawniczym na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Poznał tam swoją przyszłą żonę Stanisławę, która była studentką tej samej specjalności. W latach młodości był bardzo aktywny fizycznie. Grał w piłkę nożną i pływał kajakami po Bugu. Na początku II wojny światowej w ramach deportacji ludności polskiej został zesłany na Syberię. Trafił do jednego z obozów w okolicach Swierdłowska (obecnie Jekaterynburg). Po utworzeniu wojska polskiego w ZSRR zgłosił się do nich i wraz armią generała Władysława Andersa przeszedł przez Iran, Irak i Palestynę. Brał udział w walkach na froncie zachodnim. Uczestniczył m.in. w wyzwalaniu miasta Breda w Holandii. Po wojnie zdecydował się na powrót do kraju. Natychmiast rozpoczął poszukiwania Stanisławy. Po siedmioletniej rozłące odnalazł ją w Kotłowie koło Ostrowa Wielkopolskiego. 20 sierpnia 1947 roku stanęli na ślubnym kobiercu. Małżeństwo to miało czworo dzieci: Lidię (lekarz weterynarii), Jacka (zmarł w wieku 7 lat z powodu powikłań po grypie), Andrzeja (absolwent Technikum Rolniczego w Przygodzicach) i Iwonę (absolwentka Akademii Muzycznej w Poznaniu). Zdzisław Nowosad pracował w Szkole Podstawowej w Kotłowie. Prowadził lekcje języka rosyjskiego, historii i wychowania obywatelskiego. Przez pewien okres był dyrektorem szkoły. Ukończył kursy z zakresu przygotowania pedagogicznego w Wągrowcu. Od roku 1968, po przeprowadzce rodziny do Ostrowa Wielkopolskiego, pracował jako zastępca dyrektora w Szkole Podstawowej nr 5 przy ulicy Grabowskiej. Z zawodem nauczyciela nie rozstawał się kiedy był już na emeryturze. Pracował wówczas w I Liceum Ogólnokształcącym, ucząc języka rosyjskiego. Aktywnie udzielał się w Związku Kombatantów. Jego hobby stanowiła praca na działce, gdzie najchętniej spędzał wolny czas. Był domatorem, a jego bliscy, znajomi i przyjaciele wspominają go jako niezwykle towarzyską osobę. Interesował się historią. Poświęcał wiele czasu na pogłębianie swojej wiedzy z tej dziedziny, w czym towarzyszył mu inny pasjonat i przyjaciel Edward Juszczyk. Posiadał odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi (1974) i Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (1990). Zmarł 30 sierpnia 1995 roku, w wieku 84 lat. Pochowany został na cmentarzu przy ulicy Limanowskiego w Ostrowie Wielkopolskim.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz