DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst
DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst

Wspomnienia

ZBIGNIEW GORZEŃSKI

Zbigniew Gorzeński urodził się 15 lutego 1869 roku we Lgowie koło Jarocina. Jego rodzicami byli Stanisław i Elżbieta z Węsierskich. Był ostatnim potomkiem w linii męskiej rodu Gorzeńskich herbu Nałęcz. Po ukończeniu szkoły średniej w Jarocinie studiował rolnictwo na Uniwersytecie Berlińskim. Po śmierci ojca w 1898 roku odziedziczył majątek Tarce i mieszkał tutaj z matką i młodszym bratem Ludwikiem. 22 kwietnia 1901 roku ożenił się z Anielą Biegańską (1875 – 1920). Małżeństwo było bezdzietne. Służbę wojskową w armii pruskiej w pułku ułanów w Miliczu odbył w latach 1902-1903. Został mianowany podporucznikiem. Popierał działalność polskich towarzystw i organizacji. Pomógł w budowie katolickiej Szkoły Powszechnej w Tarcach, która została otwarta 7 maja 1914 roku. Był także opiekunem jarocińskiego ruchu skautowego. Znalazł się wśród dziesięciu założycieli Wielkopolskiego Towarzystwa Łowieckiego i pełnił funkcję jego wiceprezesa aż do wybuchu I wojny światowej. Często wyjeżdżał na polowania w góry. Rozwijał w Tarcach ośrodek sztucznej hodowli zwierząt o łącznej powierzchni ponad 200 hektarów. Od 1918 roku pełnił funkcję przysięgłego w Sądzie Okręgowym w Ostrowie. Po powstaniu w listopadzie 1918 roku oddziałów polskich w Jarocinie jednogłośnie wybrano Gorzeńskiego na dowódcę. Uczestniczył we wszystkich działaniach powstańczych. Rekwirował niemieckie tabory kolejowe na stacji w Jarocinie. Wysyłał jarocińskie oddziały wojskowe na pomoc do Ostrowa, Krotoszyna i Zdun. Kompanie jarocińskie walczyły na wszystkich frontach Powstania Wielkopolskiego. 7 stycznia 1919 roku mianowano Zbigniewa Gorzeńskiego dowódcą VI Okręgu Wojskowego z siedzibą sztabu w Jarocinie. Był współorganizatorem 11 pułku strzelców wielkopolskich. Od 24 marca 1920 roku na własną prośbę, ze względu na zły stan zdrowia, przeszedł do rezerwy jako kapitan, a 28 maja 1921 roku awansowany został do stopnia majora. Za walki powstańcze odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari V klasy. Osiadł w swoim majątku w Tarcach i zajął się sprawami rolnymi oraz społecznymi. Gdy w 1922 roku utworzono w Jarocinie Towarzystwo Powstańców jego komendantem został Zbigniew Gorzeński. W dniu 20 listopada 1922 roku Rada Miejska przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Jarocina. Popierał i uczestniczył w pracach jarocińskiego „Sokoła’’ oraz wspierał Kurkowe Bractwo Strzeleckie w Jarocinie, którego był honorowym członkiem. Zmarł 12 czerwca 1926 roku w Tarcach. Po uroczystościach pogrzebowych w parafialnym kościele w Wilkowyi, trumnę złożono w rodzinnym grobowcu we Lgowie. Imię Zbigniewa Gorzeńskiego nosi jedna z ulic w Jarocinie.

Skomentuj ten wpis jako pierwszy!

Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz

Nekrologi