Wspomnienia
Zbigniew Gorzeński urodził się 15 lutego 1869 roku we Lgowie koło Jarocina. Jego rodzicami byli Stanisław i Elżbieta z Węsierskich. Był ostatnim potomkiem w linii męskiej rodu Gorzeńskich herbu Nałęcz. Po ukończeniu szkoły średniej w Jarocinie studiował rolnictwo na Uniwersytecie Berlińskim. Po śmierci ojca w 1898 roku odziedziczył majątek Tarce i mieszkał tutaj z matką i młodszym bratem Ludwikiem. 22 kwietnia 1901 roku ożenił się z Anielą Biegańską (1875 – 1920). Małżeństwo było bezdzietne. Służbę wojskową w armii pruskiej w pułku ułanów w Miliczu odbył w latach 1902-1903. Został mianowany podporucznikiem. Popierał działalność polskich towarzystw i organizacji. Pomógł w budowie katolickiej Szkoły Powszechnej w Tarcach, która została otwarta 7 maja 1914 roku. Był także opiekunem jarocińskiego ruchu skautowego. Znalazł się wśród dziesięciu założycieli Wielkopolskiego Towarzystwa Łowieckiego i pełnił funkcję jego wiceprezesa aż do wybuchu I wojny światowej. Często wyjeżdżał na polowania w góry. Rozwijał w Tarcach ośrodek sztucznej hodowli zwierząt o łącznej powierzchni ponad 200 hektarów. Od 1918 roku pełnił funkcję przysięgłego w Sądzie Okręgowym w Ostrowie. Po powstaniu w listopadzie 1918 roku oddziałów polskich w Jarocinie jednogłośnie wybrano Gorzeńskiego na dowódcę. Uczestniczył we wszystkich działaniach powstańczych. Rekwirował niemieckie tabory kolejowe na stacji w Jarocinie. Wysyłał jarocińskie oddziały wojskowe na pomoc do Ostrowa, Krotoszyna i Zdun. Kompanie jarocińskie walczyły na wszystkich frontach Powstania Wielkopolskiego. 7 stycznia 1919 roku mianowano Zbigniewa Gorzeńskiego dowódcą VI Okręgu Wojskowego z siedzibą sztabu w Jarocinie. Był współorganizatorem 11 pułku strzelców wielkopolskich. Od 24 marca 1920 roku na własną prośbę, ze względu na zły stan zdrowia, przeszedł do rezerwy jako kapitan, a 28 maja 1921 roku awansowany został do stopnia majora. Za walki powstańcze odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari V klasy. Osiadł w swoim majątku w Tarcach i zajął się sprawami rolnymi oraz społecznymi. Gdy w 1922 roku utworzono w Jarocinie Towarzystwo Powstańców jego komendantem został Zbigniew Gorzeński. W dniu 20 listopada 1922 roku Rada Miejska przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Jarocina. Popierał i uczestniczył w pracach jarocińskiego „Sokoła’’ oraz wspierał Kurkowe Bractwo Strzeleckie w Jarocinie, którego był honorowym członkiem. Zmarł 12 czerwca 1926 roku w Tarcach. Po uroczystościach pogrzebowych w parafialnym kościele w Wilkowyi, trumnę złożono w rodzinnym grobowcu we Lgowie. Imię Zbigniewa Gorzeńskiego nosi jedna z ulic w Jarocinie.
Skomentuj ten wpis jako pierwszy!
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz