WŁADYSŁAW BOLEWSKI

Władysław Bolewski był doktorem medycyny, działaczem niepodległościowym i powstańcem  wielkopolskim. Urodził się 13 marca 1878 roku w Jarocinie, w rodzinie urzędnika Władysława i Walentyny z domu Nowakowskiej. Uczęszczał do gimnazjum w Nakle, skąd w 1897 roku przeniósł się do gimnazjum w Krotoszynie, gdzie był prezesem tajnego  Towarzystwa Tomasza Zana. W latach 1898-1904 studiował medycynę w Krakowie. Lipsku, Zurichu, Wurzburgu i Wrocławiu. Podczas nauki akademickiej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Należał do Związku Młodzieży Polskiej ,,Zet’’, był współorganizatorem związku ,,Czerwona Róża’’ oraz przewodniczącym Związku Towarzystw Akademickich w Niemczech. Za działalność w tym ostatnim został w 1901 roku skazany na cztery miesiące więzienia. Po uzyskaniu w 1904 roku na uniwersytecie w Monachium doktoratu odrzucił propozycję pracy akademickiej i  powrócił do Krotoszyna, gdzie prowadził praktykę lekarską i jednocześnie kontynuował działalność  niepodległościową. W 1907 roku skazano go po raz kolejny, tym razem na trzy miesiące więzienia, za organizację strajku szkolnego. W Krotoszynie zawarł związek małżeński z Antoniną z Wołłeyszów, z którą miał syna Zbigniewa. Był członkiem Wydziału Lekarskiego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Na początku I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej jako lekarz polowy. Pod koniec listopada 1918 roku powrócił do Krotoszyna i zaangażował się w działalność Powiatowej Rady Ludowej. Dzięki prowadzonym między innymi przez niego pertraktacjom 1 stycznia 1919 roku załoga niemiecka opuściła miasto bez rozlewu krwi. Kilka dni później został komendantem Straży Ludowej oraz stanął na czele ochotniczych drużyn bojowych, którymi dowodził w lutym podczas walk pod Zdunami. Tam został ranny. Dosłużył się stopnia kapitana. W okresie międzywojennym był kierownikiem i chirurgiem szpitala miejskiego w Krotoszynie. Udzielał się społecznie w Uniwersytecie Ludowym,
Towarzystwie Gimnastycznym ,,Sokół’’ oraz w harcerstwie. Na początku okupacji hitlerowskiej działał w organizacjach konspiracyjnych ,,Wolni Bracia’’, ,,Polska Niepodległa’’ i ,,Ojczyzna’’, której był koordynatorem na południową Wielkopolskę. W 1940 roku wraz z drugą żoną Stanisławą Luchtów i córką został wysiedlony do Generalnej Guberni. Związał się tam z Armią Krajową przyjmując pseudonim ,,doktor Marek’’. Założył szpital
partyzancki na Kielecczyźnie i został awansowany do stopnia majora. W 1945 roku powrócił do Krotoszyna i ponownie objął funkcję dyrektora szpitala, z której zrezygnował cztery lata później. Do 1956 roku pracował jeszcze jako ordynator oddziału położniczego. Zmarł 1 września 1963 roku. Jest pochowany na krotoszyńskim cmentarzu parafialnym. Był odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Jego imieniem nazwano ulicę, przy której mieści się szpital. W 2001 roku został wybrany ,,Krotoszynianinem XX wieku’’. W roku 2017 roku odbyło się poświęcenie jego nowego nagrobka, który powstał dzięki zbiórce kibiców Lecha Poznań z Krotoszyna.