Stanisław Olejniczak

Stanisław Olejniczak był działaczem konspiracyjnym w okresie okupacji oraz w latach powojennych. Urodził się  10 kwietnia 1927 roku w Ostrzeszowie jako syn Tadeusza i Anny (z domu Szczeblowskiej). Ojciec był powstańcem wielkopolskim, mistrzem piekarskim i cukierniczym. Stanisław uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnym mieście i w Ostrowie Wielkopolskim. Do września 1939 roku ukończył pięć klas. W 1941 roku musiał podjąć pracę. Został zatrudniony w hurtowni win i wytwórni wódek oraz soków Ernsta Strackhaara w Ostrowie. Tam Stanisław Olejniczak został wciągnięty w tryby konspiracyjnej pracy przez kierownika zakładu Aleksandra Prałata. 5 lutego 1942 roku został przez niego zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej z przydziałem do Inspektoratu Ostrów jako łącznik. Po aresztowaniu Prałata na terenie firmy powstała Tajna Organizacja Młodzieżowa. Jej komendantem  wybrany został Stanisław Olejniczak. Organizacja prowadziła działalność, polegającą najpierw na gromadzeniu broni i prowadzeniu szkoleń wojskowych, a później także na prowadzeniu praktycznych przygotowań do walki. Olejniczak uczęszczał najpierw na kurs dowódców drużyn, a potem na komplety dla podchorążych. Odbył konspiracyjne przeszkolenie wojskowe pod kierunkiem powstańca  wielkopolskiego, ppor. Wawrzyńca Rynkowskiego. Na jego ręce przekazywał cenne informacje wywiadowcze, które zdobywano w fabryce. W sierpniu 1944 roku został wysłany na roboty przy budowie umocnień polowych. Najpierw pracował w okolicach Poznania, a potem Ciechocinka, gdzie nawiązał kontakt z lokalną komórką AK. W październiku podjął ucieczkę i przedostał się na drugi brzeg Wisły. Tam wstąpił do organizującego się niewielkiego oddziału partyzanckiego. Po jego rozbiciu przez Niemców w listopadzie powrócił do Ostrowa i przez kilka tygodni ukrywał się, oczekując nadejścia frontu. W styczniu 1945 roku w ramach akcji Burza otrzymał  ze swoją drużyną zadania związane ze służbą garnizonową. Nie zrezygnował z walki o niepodległość, gdy władzę przejęli komuniści. W połowie maja 1945 roku został zaprzysiężony do WSGO Warta. Brał czynny udział w rozpracowaniu operacyjnym UB w Ostrowie. Pełnił funkcję najpierw dowódcy plutonu specjalnego, potem podoficera wywiadowczego i szefa wywiadu, a w końcu komendanta miasta Ostrowa. Stanisław Olejniczak pozostawał w powojennej konspiracji dwa lata. Będąc coraz bardziej inwigilowany i osaczony przez agentów UB postanowił skorzystać z amnestii i ujawnić się, co nastąpiło 12 marca 1947 roku. Za swoją działalność  antykomunistyczną nie stanął przed sądem, ale był ustawicznie szykanowany. W latach 1947-1949 spotkał się 14-krotnie z odmową przyjęcia do pracy bądź też został z pracy zwolniony bez  uzasadnienia. Uniemożliwiono mu również składanie matury w trybie eksternistycznym. Zamieszkał w Poznaniu i zaczął zarabiać na życie jako niezależny publicysta. Pisał pod różnymi pseudonimami. W 1956 roku zawarł związek małżeński, z którego urodził się syn późniejszy inżynier elektronik. Władze emigracyjne  w 1948
roku nadały mu Medal Wojska. Wiele lat później, w roku 1990 został uhonorowany Krzyżem Armii Krajowej. Po upadku PRL włączył się w organizację Archiwum Poznańskiego AK. Zmarł 23 stycznia 1993 roku.