DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst
DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst

Wspomnienia

STANISŁAW CELICHOWSKI

Stanisław Celichowski urodził się 25 września 1885 roku w Bninie jako syn Zygmunta i Zofii z Ziemnych. Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1910 roku obronił tytuł doktora praw na Uniwersytecie w Halle. Prowadził własną kancelarię adwokacką w Ostrowie Wielkopolskimi i Pleszewie. Był także zastępcą generalnego notariusza w Pleszewie, a od 1916 roku adwokatem przy poznańskim Wyższym Sądzie Krajowym. Od 1915 roku był członkiem Ligi Narodowej. Pod koniec 1918 roku aktywnie włączył się w przygotowania do Powstania Wielkopolskiego, a potem brał bezpośredni udział w walkach. Najpierw uczestniczył w starciach ulicznych w Poznaniu, potem dowodził wyzwalaniem Śremu. Walczył pod Zbąszyniem, Strzyżewem, Łomnicą, Rawiczem, Zieloną Wsią. Jako dowódca II batalionu 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich kierował obroną odcinka Jutrosin-Krotoszyn-Odolanów. Pod koniec grudnia 1919 roku został kierownikiem Wydziału Wojskowego w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej. We wrześniu 1920 roku powrócił do pracy adwokata i na kilka lat odsunął się od działalności politycznej. Ponownie zaangażował się w politykę po zamachu majowym. Został wówczas członkiem Organizacji Obrony Państwa, sprzeciwiającej się polityce Józefa Piłsudskiego. Został także członkiem Rady Naczelnej (1928–1939) i Zarządu Głównego (1935–1939) Stronnictwa Narodowego. Z ramienia tego ugrupowania w latach 1932-1939 zasiadał w poznańskim sejmiku wojewódzkim, gdzie kierował komisją regulaminowo-organizacyjną. W 1938 roku został wybrany na prezydenta Poznania, jednak wyboru tego nie zatwierdziły zwierzchnie władze państwowe. Działał w wielu organizacjach społecznych w Wielkopolsce. Był m.in. członkiem honorowym Korporacji Akademickiej ,,Filomatia Posnaniensis’’, wiceprezesem Legionu Wielkopolskiego i Związku Towarzystw Gimnastycznych „Sokół”, działaczem Straży Narodowej, Towarzystwa Samoobrony Społecznej ,,Rozwój’’, Stowarzyszenia Porządku Społecznego. Należał do grona założycieli Narodowego Zrzeszenia Adwokatów, był jego prezesem (od 1934) i członkiem zarządu głównego. Pełnił ponadto funkcje w wydziałach Naczelnej Rady Adwokackiej. Wielokrotnie bronił w procesach młodych działaczy endeckich. 3 września 1939 roku został powołany na komendanta poznańskiej Straży Obywatelskiej, jednak już następnego dnia opuścił Poznań i wyjechał do Lwowa. W 1941 osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie brał udział w pracach polskich władz na uchodźstwie. Był członkiem II Rady Narodowej (1942–1943), podsekretarzem stanu w Ministerstwie Odbudowy Administracji Publicznej. Zajmował się przygotowywaniem administracji w przyszłych ziemiach odzyskanych. Był jednocześnie wykładowcą prawa cywilnego na polskim wydziale prawa na Oxfordzie. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji. W 1945 roku wydał publikację „Prawo cywilne na Ziemiach Zachodnich Polski”. Zmarł 29 marca 1947 roku w Londynie, w wieku 61 lat. Pochowany został na katolickim cmentarzu św. Marii w Kensal Green.

Komentarze (1)
  • BM
    Barbara Miczko-Malcher

    poniedziałek, 10 grudnia, 2018

    Piękna postać i niezwykły życiorys !

    Odpowiedz
Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz

Nekrologi