DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst
DODAJ MATERIAŁ dodaj wideo, zdjęcie, tekst

Wspomnienia

MARIAN WEISS

Marian Weiss był światowej sławy specjalistą w dziedzinie ortopedii, traumatologii i rehabilitacji. Urodził się 30 czerwca 1921 roku w Kaliszu. Był synem Ignacego Janusza Weissa – wiceprokuratora w Kaliszu i Vally z domu Muller. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Humanistycznego im. Adama Asnyka w Kaliszu, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Studia medyczne odbył na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w latach 1938-1944. W czasie II wojny światowej działał w szeregach Armii Krajowej. Po wyzwoleniu Lublina w roku 1944 wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie pełnił służbę jako lekarz. W roku 1946 nostryfikował dyplom na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rok później podjął pracę asystenta w Centralnym Instytucie Chirurgii Urazowej w Warszawie. Zdobył tam wykształcenie ortopedyczno-urazowe. W roku 1948 został konsultantem uzdrowiska w Ciechocinku, którą to funkcję sprawował do końca życia. W roku 1951 uzyskał stopień doktora i od tego roku pełnił rolę dyrektora Szpitala Chirurgii Kostnej w Konstancinie. Podjął proces przekształcenia 100-łóżkowego oddziału ortopedycznego w Stołeczne Centrum Rehabilitacji, które stał się z czasem jedną z wiodących tego typu placówek na świecie. W roku 1958 otrzymał stopień docenta, w 1967 profesora nadzwyczajnego, a w 1975 profesora zwyczajnego. Był kierownikiem Katedry i Kliniki Rehabilitacji Akademii Medycznej w Warszawie. Opublikował ponad 200 prac w pismach naukowych w kraju i zagranicą, a także podręczniki i monografie. Propagował i rozwijał koncepcję tzw. polskiej szkoły rehabilitacji. Wprowadził do praktyki klinicznej stabilizację kręgosłupa za pomocą sprężyn (tzw. sprężyn Weissa). Był promotorem 3 przewodów habilitacyjnych i ponad 20 doktoratów, a ponad 150 lekarzy pod jego kierunkiem uzyskało stopień specjalisty w zakresie rehabilitacji. Profesor Marian Weiss był wieloletnim ekspertem Światowej Organizacji Zdrowia, honorowym członkiem Nowojorskiego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej, doktorem honoris causa Uniwersytetu w Rennes, honorowym członkiem Szwedzkiego Towarzystwa Ortopedycznego, wiceprezesem Międzynarodowego Towarzystwa Medycznego Paraplegia, członkiem Rady Uzdrowiskowej przy Prezesie Rady Ministrów. Przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Walki z Kalectwem. Był wyróżniony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walecznych i Orderem Uśmiechu. W uznaniu zasług nadano jego imię Stołecznemu Centrum Rehabilitacji. Rodzinne miasto nadało mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Kalisza. Zmarł tragicznie 17 lipca 1981 roku w Konstancinie. Pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie w asyście Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego.

Skomentuj ten wpis jako pierwszy!

Dołącz do dyskusji
Dodaj swój komentarz

Nekrologi